In deze strip, die uit 6 delen bestaat, komt zowat alles aan bod dat je vooroordeelsgewijs associeert met jongeren van rond de 20: sex, drugs, rock'n'roll (eigenlijk rock-muziek, maar dat klinkt zo goed niet), gewillige meiden,... en dat alles genuttigd in een echt luilekkerleventje.
Aanvankelijk ging ik er van uit dat dit een tienermeiden-strip was. Van de 168 bladzijden die dit album telt, kabbelen de eerste 120 immers rustig verder. Een in een bandje spelende twintiger wordt verliefd op een 17-jarig college-lopend meisje. De directe omgeving (de 19-jarige zus, de andere bandleden, de homo-vriend waarmee wordt samengewoond omwille van financiële redenen,...) keurt dit niet direct goed. Maar daar heeft onze hoofdrolspeler lak aan: alles blijft immers bij gezellig keuvelen; zelfs handjes vasthouden is er (nog) niet bij. Maar dan begint Scott te dromen over een zich immer op rollerscates voortbewegende meid die na verloop van tijd echt blijkt te bestaan! Moet ik er nog bij zeggen dat Scott op slag smoorverliefd is? In de nieuwe relatie hoeft sex niet meteen, knuffelen daarentegen is hoogst wenselijk. Ik vermoed dat dit de Amerikaanse moraal is, want op die leeftijd speelt toch wel wat anders (denk ik).
Dit alles om duidelijk te maken dat tieners wel iets in dit album kunnen zien. Groot was m'n verbazing toen plots de sfeer van deze pocket omsloeg. Als uit het niets beschikt de hoofdrolspeler over krachten die zo uit de Pokémon of Yu-Gi-Oh-wereld lijken te komen. De betreffende scènes heb ik 2 à 3 maal gelezen vooraleer ik me realiseerde dat de hoofdrolspeler niet aan het dromen was, maar alles echt beleefde. Niets uit het album wijst op deze stijl, enkel de samenvatting op de achtercover maakt gewag van 7 kwaadaardige exen die Scott uit de weg willen ruimen en biedt dus een indicatie van een ommezwaai. Die radicale verandering is niet het enige wat opvalt: het album bevat veel absurde zaken die verwijzen naar klassieke Nintendo-spelletjes (naar het schijnt, want zelf ben ik geen specialist ter zake). Verrassend, dat is het minste wat je kan zeggen van sommige gebeurtenissen.
Over de tekeningen kan ik kort zijn. Het is duidelijk dat
O'Malley een groot liefhebber is van manga. Deze comic neigt dan ook behoorlijk naar de Japanse stripstijl. Grote ogen, zwart-wit, pocket-formaat…. Had de leesrichting anders geweest, ik was er geen beetje van geschrokken. Details zijn er maar weinig en sommige prenten zien er zelfs kinderlijk uit. Het grote voordeel is dat dit boekje zich erg gemakkelijk en vlot laat lezen.
Dit is geen reeks die mij kan bekoren, mede door de absurde sprongen die ik niet kan volgen. Misschien dat Nintendo-kenners die ook graag een stripverhaal (manga) lezen met bizarre wendingen, wel kunnen genieten van dit verhaal.
Tot slot nog dit: de reeks werd verfilmd door Universal met als titel “
Scott Pilgrim vs. the world”. Ik tracht de film een dezer dagen eens te bekijken en hou jullie op de hoogte.
