Kaamelott 5: De reuzenslang van het Schaduwmeer

In 2005 kwam Alexandre Astier op het lumineuze idee om een televisieserie te maken over ... Koning Arthur. Dat was nog nooit vertoond . Maar het was niet zomaar de zoveelste Arthur-reeks. De titel zette meteen de toon voor de reeks: Kaamelott. Een zinspeling op Kamelot, maar vooral op het Franse woord voor rommel, brol, bazaar, ...: camelote.

Het werd een doldwaze reeks over lompe ridders die meestal zo stom zijn als het achterwerk van een varken. Monty Python and the Holy Grail, maar dan met de Franse slag. De serie groeide uit tot een enorm succes en kende zes seizoenen. Momenteel staat een trilogie op het witte doek in de steigers.

Alexandre Astier was trouwens niet alleen scenarist van de serie, hij regisseerde ook, maakte de muziek én speelde de hoofdrol (Arthur). Maar zelfs dat bleek nog niet genoeg. In 2006 zag de gelijkluidende stripserie Kaamelott het levenslicht, waarvoor hij de scenario's schrijft. Na een selectie werd niemand minder dan onze eigenste Steven Dupré uitgekozen om de serie te tekenen. Oorspronkelijk ging de serie maar drie albums tellen, maar zie, we zitten al aan nummer vijf.

De stripserie volgt de geest van de serie. Verwacht dus geen serieuze gevechten en queesten. In dit deel moeten Parsifal en Karadoc een reuzenslang vangen die de vissers van een Schots meer in een ijzeren greep houdt (tiens, dat zegt me vaag iets). Beiden zijn echter te stom om te helpen donderen, en dus loopt de jacht allesbehalve van een leien dakje. Wat volgt zijn enkele doldwaze momenten waarbij deze recensent zijn lach niet kon bedwingen. Het spelletje tussen de slang en de ridders deed me zelfs soms terugdenken aan die gouwe ouwe cartoons van Tex Avery.
Wat de rondetafelridders mankeren aan intelligentie, compenseren ze echter met hun volhardendheid. En op het eind triomferen ze natuurlijk. Hoewel...

Dus, wie graag eens lacht, haal dit album gerust in huis. Astier combineert rasechte kolder met enkele leuke woordspelingen, een heel gamma aan soorten humor dus. Dit is een van de beste humoristische albums van de afgelopen jaren. Bovendien leer je wat nanosinofobie is!
Geplaatst op 28/12/2010 Citeren
Avatar
Chris Van de Meerssche
Geplaatst op 28/12/2010