stripINFO.be Forum - UGC

Yoko Tsuno... welke stripfanaat is in z'n jonge jaren niet verliefd geworden op deze Oosterse schone met een hoog technologisch vernuft? Het moet in de beginjaren van deze strip (begin jaren '70) zowat het bekendste vrouwelijke hoofdpersonage zijn geweest. Vele stripfiguren van het vrouwelijk geslacht kregen een nevenrol toebedeeld, maar deze reeks draagt zelfs de naam van het initiatief nemende 'gele wonder'. Het ontstaan van veel feministische bewegingen in de jaren '60 en '70 zal hier wel niet vreemd aan zijn. Yoko toont een volledig tegengesteld beeld van wat menig man over de vrouw had in die jaren. Ze is vrijgevochten, slim, op de hoogte van de laatste technologische vindingen en noem maar op. Een ideaal personage dus om een stripreeks over te maken.

Het was al sinds 2005 geleden dat Roger Leloup het vorige album -De zevende code- op de wereld losliet. Dat is lang wachten voor een fan, en ja, daar reken ik mezelf ook bij. Hieronder leest u of het lange wachten de moeite waard was.

“Yoko gaat samen met Emilia op bezoek bij Cecilia in Schotland. Die laatste heeft immers een antieke robot ontdekt bij de restauratie van haar kasteel. Om het raadsel op te lossen trekt Yoko samen met Khany naar het centrum van de Aarde. Daar wekken ze de dienares van de duivel tot leven en vertrekken voor een ontmoeting met Lucifer.”

Het 25ste verhaal in deze reeks heeft een hoog déjà vu-gehalte. De auteur tapt uit verschillende gekende vaatjes. Zo blijken er wel erg veel kastelen uit het Yoko-universum duistere geheimen te bevatten. Deze keer betreft het een mysterie met een blauw tintje. Ook bij de Vineanen is er weinig nieuws te rapen. Het technologische vernuft van deze blauwe buitenaardsen wekt geen, of toch weinig, nieuwe verwondering op in dit album. Het is anders geweest.
Emilia, de nieuwe 14-jarige beschermelinge van Yoko deed haar intrede in het 24ste album en neemt in dit laatste album min of meer de rol over van Paul zoals hem die toebedeeld was in de eerste albums: ze is impulsief, eigenwijs, betweterig,... kortom: een puber in hart en nieren die moet zorgen voor de humoristische noot en de nodige complicaties in het verhaal. Jammer genoeg is dit niet steeds even geslaagd.

Wat de tekeningen betreft: die zijn zoals we het van de tekenaar gewoon zijn. De decors zijn nauwkeurig getekend en de gebouwen komen heel natuurlijk over. Ook de andere achtergronden zijn goed verzorgd en gedetailleerd. Hierdoor voelen de prenten wel behoorlijk druk aan, maar storend is dit niet. De personages zijn voorzien van minder detail, wat vooral opvalt in de gezichten.

Besluit: voor wie de reeks niet kent, zal dit album vrij moeilijk te volgen zijn omdat er behoorlijk veel oude bekenden meedoen. Dit is duidelijk niet Leloups beste werk. Het verhaal ontbeert de nodige spankracht en vernieuwing. Dit album zal dan ook voornamelijk aangeschaft worden door wie de reeks reeds (lang) volgt. Het grote voordeel is wel dat de tijd tussen 2 albums behoorlijk groot is zodat er budgettair weinig bezwaren zijn om de reeks compleet te houden.