Tijdens de afwezigheid van Marie zorgt Serge voor haar winkel. De mensen van Notre-Dame-des-Lacs moeten toch bevoorraad worden, want het grote vraagteken is en blijft: Wanneer keert Marie terug uit Montreal?
Door het lange wegblijven komt de bevoorrading namelijk in het gedrang en de leveranciers van Saint-Simon zijn niet happig om Serge, die een totaal onbekende voor hun is, krediet te bezorgen in afwachting van Marie's terugkeer.
De spanning stijgt in het dorp en er vormen zich twee kampen. Diegenen die Marie missen (voornamelijk de mannen, dus) en diegenen die blij zijn dat Marie vertrokken is na de misstap die ze heeft begaan met Marceau.
Intussen heeft Marie een ongelooflijke tijd in Montreal. Ze gaat uit en maakt de ene man zijn hoofd nog zotter dan de andere. Toch mist ze dat kleine dorpje...
Eerst drie, dan zes en nu negen. Het lijken de tafels van vermenigvuldiging wel of een huurovereenkomst. Niets van dat alles. Magasin general was eerst bedoeld als een trilogie maar de twee meestervertellers
Loisel en
Tripp kregen hun verhaal niet in drie delen verteld. Dus maar zes delen. Uiteindelijk bleek dit ook niet genoeg pagina's op te leveren voor hun verhaal dus werden er negen vooropgesteld. We zitten nu aan deel zes wat me een overgangsdeel lijkt de zijn. Het enige dat zekerheid geeft van een zevende deel is dat helemaal op de laatste bladzijde de woorden "tot binnenkort" staan.
Het
Quebec van de Jaren twintig vormt een ideale achtergrond om dit verhaal te vertellen. De zachte tekenstijl en het langzaam vorderend scenario zorgen ervoor dat dit verhaal lekker voortkabbeld en dat we kunnen genieten van het verder uitdiepen van de personages met hun kleine gebreken en kleine frustraties. Het uitvergroten van deze eigenschappen door het uitblijven van voorraad in de winkel is de aanzet om deze typetjes als lachwekkend en kleinzielig te laten overkomen op de lezer. In plaats van medelijden te krijgen met de personages en hun dagelijkse zorgen bekomt Tripp en Loisel net het omgekeerde effect. Schitterend weer hoe deze twee woord- en tekenkunstenaars dit op papier hebben gezet.
Loisel, die een hekel heeft aan inkten, zorgt voor de potloodlijnen. Tripp is dus gedoemd om het inkten te doen maar heeft daar totaal geen problemen mee. Op deze manier kan hij nog zijn eigen laatste touch aan het geheel geven. Er bestaat
een uitgave waar je de platen van Loisel naast die van Tripp kan zie en zo de evolutie van de tekeningen kan volgen. Inkleuring gebeurd dan weer door
François LapierreOm de dialogen zo getrouw en Quebueqouis (of hoe zeggen ze dat) mogelijk mee te geven, heeft men
Jimmy Beaulieu onder de arm genomen. Maar deze accenten gaan zo goed als verloren in de vertaling op hier en daar een niet vertaald woord na.
Ook op de laatste pagina, de pagina waar de andere uitgaven van deze twee heren staan, is een foutje geslopen. Deze werd in zijn totaliteit niet vertaald. Maar voor opzoekwerk helpt
Stripinfo je er natuurlijk weer verder mee!!!
Deze reeks krijgt met elke deel meer diepgang. Een aanrader voor elk van ons en nu al een klassieker te noemen. Als je bekijkt dat de eerste vier delen in onze
eigenste top tien staan hoeft hier verder geen betoog meer, zou ik zo denken.
Recensies voorgaande delen:
Magasin General 1 - Hans Bekker
Magasin General 5 - Royal de Luxe
Magasin General 5 - Pepzaza
