Een aantal jaar geleden heeft Marvel een imprint-uitgeverij opgericht waarin de makers van series zelf de rechten op de serie houden: Icon. Een hele stap voor Marvel, dat al sinds haar oprichting poen schept op de rug schrijvers en tekenaars (Marvel is eigenaar van bijna alle personages). Marvel wilde met deze uitgeverij voorkomen dat de écht goeie scenaristen zouden verkassen naar andere uitgeverijen. En het werkte: ondertussen hebben kleppers als
Mark Millar,
Brian Michael Bendis,
David Mack, ... er al reeksen gepubliceerd.
Ook
Ed Brubaker en
Sean Phillips hebben dit illustere gezelschap vervoegd. Een aantal jaar geleden hadden zij een missie: comics produceren die de middelmaat ver zouden overstijgen en hopelijk zelfs het medium blijvend zouden beïnvloeden. Dit toch wel ambitieuze opzet is uitgemond in Criminal, een noir-serie van aparte verhalen met telkens andere personages, maar die zich wel in dezelfde wereld afspelen.
Intussen zit de serie al aan haar vijfde deel, heeft ze al meerdere Eisner-awards (een soort Oscar van de comics) gewonnen én prijzen comic-grootheden ze de hemel in. Je zou dus van een schot in de roos kunnen spreken.
Het eerste deel van de serie, Lafaard, focust op Leo, een crimineel die alle 'jobs' die hij uitvoert minutieus plant, geen risico's neemt en nooit van zijn regels afwijkt. Afwijken kan namelijk fataal blijken - letterlijk, zoals zijn vader bewezen heeft. Daarom beschouwt de onderwereld Leo als een lafaard.
Leo heeft het gehad met overvallen. Zijn laatste poging was bijna slecht afgelopen. Er zijn te veel dingen die kunnen mislopen, en te veel mensen die de regels niet volgen... Maar ja, zoals Michael Corleone al wist te vertellen "Just when I thought I was out, they pulled me back in". Leo wordt dus min of meer gedwongen om weer een overval te plannen, samen met een corrupte flik. En tegelijk moet hij zich met zijn dementerende "voogd" bezighouden. Hoe zal dat aflopen?
Al van bij het begin dompelt Brubaker je onder in de criminele wereld. Het belangrijkste aspect van het verhaal is echter niet de overval zelf, maar wel de bochten die Leo moet maken om zich uit allerlei situaties te redden. Je mag dus enkele leuke plotwendingen verwachten. Brubaker slaagt erin geloofwaardige personages neer te zetten. Je hebt enkele ongenuanceerde, rasechte noir-personages - de corrupte flik is écht wel door-en door corrupt, Leo's vrienden steunen hem door dik en dun, maar Brubaker weet er altijd wel een originele draai aan te geven. Het verhaal zit ingenieus in elkaar. Telkens als je denkt te weten waar het verhaal naartoe gaat, schudt de scenarist wel een koerswijziging uit zijn mouw.
De tekeningen van Sean Phillips dragen zeker bij tot de algemene sfeer van het verhaal. Hij is bijlange geen foto-realistisch tekenaar, maar zoals hij expressies in de gezichten van de personages kan leggen, ik zie het er hem niet veel nadoen. Ook de inkleuring is bewust sober gehouden om nog meer te kunnen bijdragen aan de atmosfeer.
Is Criminal crimineel goed? Wel, het is geen aardverschuiving in de comicwereld, maar Lafaard is wel een heel sterk album en zeker een aanrader voor elke fan van misdaadstrips. Deel één van Brubaker's en Phillips' missie is dus al geslaagd. Alweer een sterke Amerikaanse reeks die naar het Nederlands vertaald is, met dank aan uitgeverij Silvester.
