Dichter in de massa is geen stripverhaal zoals we hier meestal bespreken. Niet alleen het onderwerp, maar ook de stijl is compleet anders. Misschien past de term beeldverhaal wat beter want we hebben hier niet te maken met een traditionele tekstballonnenstrip: op iedere pagina staat er één grote geschilderde prent met daaronder enkele regels tekst. Soms staat er in de schilderijtjes ook nog wat tekst.
Dichter in de massa is eigenlijk de verstripping van het eerste deel van het boek “Aantekeningen van Malte Laurids Brigge”, een roman van de dichter
Rainer Maria Rilke. Een Duitser van rond de vorige eeuwwisseling die in deze roman (zijn enige overigens) zijn ervaringen neerpende van zijn verblijf in Parijs, en meer bepaald zijn ervaringen met het opgaan in de massa.
Voor het eigenlijke beeldverhaal staat er gelukkig een duiding over het boek en de schrijver, zodat je toch al enige achtergrond hebt voor je aan het verhaal begint. Dit is geen overbodige luxe, want zelfs met deze achtergrond blijft het een moeilijke oefening om dit beeldverhaal te doorgronden.
Auteur van dit alles is Gerolf Van de Perre, van wie dit na “Steenstof”, “Huishulp” en “Het graf van de keizer”, zijn vierde werk is.
In tegenstelling tot andere verstrippingen van boeken (zoals “De avonden”) wordt hier niet de volledige tekst of het volledige verhaal verteld:
Gerolf Van de Perre baseerde zich op het boek van Rilke, maar distilleerde er geen eenduidig verhaal uit. Hij nam slechts fragmenten uit het boek die handelen over de angst, de dood en het anonieme bestaan in een grootstad. Grote thema’s dus, en dat zie je ook terug in de schilderijtjes: er wordt veel gebruik gemaakt van grijs- en bruintinten, de aangezichten van de mensen zijn veelal vaag geschetst, als de mensen überhaupt al in vooraanzicht afgebeeld zijn.
Sommige van die schilderijtjes zouden niet misstaan in een museum. Om je een beeld te geven wat je kan verwachten, heeft de schrijver een
minisite gemaakt over dit boek, zodat je beter weet wat je kan verwachten.
Bepaalde delen van het verhaal blijven echt plakken na het lezen, andere delen spraken me minder aan. Maar doordat het beeldverhaal toch uit losse fragmenten samengesteld is, heeft dit dus minder belang.
Dit is geen boek geworden voor iemand die op zoek is naar een half uurtje ontspanning voor hij gaat slapen. Hoewel het boek bestaat uit losse fragmenten, moet je er toch echt je gedachten bijhouden.
