Sisco is een nieuwe reeks die aansluit bij de urban thrillers, genre Alfa, IR$, Largo Winch. Net als bij die laatste hebben we hier ook te maken met een verhaal uit twee delen. Dus we moesten niet te lang wachten alvorens we een volledig verhaal te verwerken kregen (het eerste deel van dit verhaal verscheen eveneens in 2010).
Sisco verschijnt bij Le Lombard in de collectie Derde stroming.
De tekeningen zijn van Legrain die ook al MX-22 tekende, waarvan er 4 delen verschenen bij Casterman.
De scenarist is Benec, pseudoniem van Benoît Chaumont, voor wie dit eigenlijk zijn debuut is.
Sisco is een Corsicaan die in dienst is bij de Franse geheime dienst die in staat voor de veiligheid van de Franse president. In het eerste deel zagen we hem een moord begaan op iemand die de president in nauwe schoentjes kon brengen. Helaas voor Sisco was er een glazenwasser die hiervan getuige was en die alles had gefilmd met zijn gsm.
Sisco komt de glazenwasser op het spoor die met zijn verhaal naar de pers wil stappen. Uiteraard kan de geheime dienst hier niet mee leven dus ontstaat er een kat en muis spel met de glazenwasser en de journaliste. Door dit voorval wordt Sisco aan de kant geschoven door een collega die zijn kans schoon ziet om zelf carrière te maken.
Op het einde van het eerste deel was de veiligheidsdienst het spoor van de journaliste bijster.
Zoals de titel al verklapt is de spanning voor iedereen gestegen in dit tweede deel;
Sisco, of Sisco Castiglioni zoals hij voluit heet, probeert met de hulp van iemand uit de IT-afdeling het spoor van de journaliste terug te vinden voordat zijn collega’s haar kunnen vinden, om zo weer op een goed blaadje te komen bij zijn oversten. Terwijl een collega zijn uiterste best doet om Sisco volledig zwart te maken.
Dus naast een wilde achtervolging krijgen we ook te maken met een interne machtstrijd.
Decor van dit alles is het hedendaagse Parijs, eens iets anders dan de eerder genoemde reeksen die zich vooral in de Verenigde Staten afspelen.
In tegenstelling tot de killer, ook een koele moordenaar, kan je in deze reeks niet sympathiseren met het hoofdpersonage. Maar in dit soort verhalen is dit niet zo belangrijk.
De actie knalt van de pagina’s, en dat mag je ook wel letterlijk nemen want naast de spectaculaire achtervolgingen krijgen we ook heel wat bloed en geweld voor de kiezen
De tekeningen van Legrain vind ik een schot in de roos, de actie wordt duidelijk in beeld gebracht en ook de personages plakken op het papier wat een positieve evolutie is tegenover de zijn eerdere albums van de reeks MX-22.
De setting van een geheime dienst rond de president in het hedendaagse Parijs kan nog leuke verhalen opleveren in de toekomst.
Geplaatst op 02/11/2010
Citeren
