Yu-Gi-Oh, ik had er al van gehoord, maar daar stopte m'n kennis van deze naam dan ook. Enig opzoekingswerk op internet leerde me dat dit kaartspel (jawel, het is een Trading Card Game) behoorlijk populair is en wereldwijd wordt gespeeld.
Wie meer informatie wenst:
Google!
De eerste bladzijden is het echt wennen als nieuwe lezer. De tekeningen hebben een heel eigen, hoekige stijl en ogen erg druk. Monsters worden rond je oren geslagen en je wordt goed op de hoogte gebracht van de strategische gedachten van de hoofd- en nevenpersonages. Enige voorkennis van de regels van het kaartspel, dat eruit bestaat de tegenstander te verslaan door gebruik te maken van aanvallende en verdedigende kaarten, is mooi meegenomen.
Het feit dat dit album midden in een gevecht start maakt de drempel om aan deze reeks te beginnen vrij groot. Gelukkig voorziet de uitgever op de eerste bladzijden in een summiere uitleg die enige onontbeerlijke uitleg verschaft, anders was dit boek echt niet te lezen voor een leek. Maar zelfs na het doornemen van die tekst duurt het wel even voor je mee bent.
Naast de kaartgevechten gebeurt er eigenlijk vrij weinig. Meer dan 150 bladzijden lang staan 2 spelers tegenover elkaar met kaarten en monsters te zwaaien. Hoogst waarschijnlijk is dit een stuk boeiender voor ingewijden dan voor ondergetekende. Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat ik op het einde toch nieuwsgierig werd naar de afloop van 'Battle 196' (het album startte midden in 'Battle 188', gemiddeld dus een 9-tal kaartgevechten per album), maar die ontknoping staat in het volgende album.
Als ik zie hoe mijn eigen kinderen opgaan in Pokémon, kan ik me perfect voorstellen dat dit album (en dus ook de hele reeks) in de smaak valt bij de (jongere) Yu-Gi-Oh-fanaten. Persoonlijk voel ik me niet geneigd om meer albums uit de reeks aan te schaffen. Het feit dat de reeks een hoge drempel heeft om ermee te beginnen en dat het reeds bij album 22 is aanbeland, is daar zeker mee voor verantwoordelijk.
Geplaatst op 30/10/2010
Citeren
