Hoewel ik maar weinig stripjournalisten ken (waarbij ik tekenaars bedoel die een non-fictiestrip maken over een actueel onderwerp), lijkt het me een ras stripmakers met het hart op de juiste plaats. Neem de meest bekende, Joe Sacco, die zich het lot van onderdrukte volkeren aantrekt. Of de auteur de strip die hier besproken wordt, Josh Neufeld.
Hij heeft zelf als vrijwillig hulpverlener gewerkt in Biloxi, Mississippi na de passage van orkaan Katrina in 2005. Hij heeft dus met eigen ogen gezien welke ravage deze krachtige orkaan aangericht had. En vooral, hoezeer de Amerikaanse overheid tekort schoot in haar taak: mensen beschermen en redden. Ook uw recensent kan zich nog de TV-beelden van toen voor de geest halen: de ondergelopen stad, de drijvende lijken, de mensen die schreeuwden dat de overheid hen wilde laten creperen, ... Het leken scènes uit een derdewereldland, maar het gebeurde in het rijkste land ter wereld.
A.D. is ontstaan vanuit zijn verontwaardiging over de gang van zaken. Eerst in de vorm van een webcomic, en na heel wat positieve kritieken van Amerikaanse kwaliteitskranten in een enigszins gewijzigde hardcovereditie.
Dat Neufeld tot de alternatieve comicscene behoort, merk je direct aan zijn tekeningen. Zijn stijl doet denken aan een Jason Lutes, de Hernandez-broers of Joe Sacco, om de bekendste te noemen. Wel apart is zijn kleurgebruik. Hij gebruikt een steunkleur om de dagen van elkaar te scheiden in zijn chronologisch vertelde relaas. Leuk in het begin, maar naar het einde toe begint het wat te vervelen. Het kanariegeel doet zelfs wat pijn aan de ogen. Maar dit is een detail.
Wat echt telt bij dit soort strips, is natuurlijk de inhoud. Neufeld vertelt zijn verhaal aan de hand van zes echt bestaande personages, mensen die in New Orleans woonden en Katrina en haar waves elk op een aparte manier hebben meegemaakt. Je hebt Abbas, die een supermarkt heeft en die koste wat het kost wil beschermen tegen plunderaars. Leo, een stripverzamelaar die met angst in het hart zijn verzameling achterlaat. Of nog, Denise, die samen met haar moeder geëvacueerd wordt naar het Convention Center en daar, samen met enkele duizenden anderen dagenlang zonder noemenswaardig eten en drinken komt te zitten onder een gloeiend hete zon.
Neufeld schudt een indrukwekkend begin uit zijn tekenpen. In een paar prachtpagina's schetst hij een beeld van New Orleans voor, tijdens en na Katrina. Vervolgens keert hij terug in de tijd om het verhaal helemaal te vertellen. De strip levert, ondanks de vrij afstandelijke vertelstijl, enkele aangrijpende scènes op, vooral bij het Convention Center, waar de mensen aan hun lot werden overgelaten. Mijn 'favoriet' was de thuiskomst van Leo. Van zijn 15.000 tellende collectie, bleef er maar één comic gespaard door het water. Horror zonder weerga, maar als stripliefhebber ben ik wat waarschijnlijk bevooroordeeld.
Wel een puntje van kritiek wat de titel betreft, het duurt ongeveer tot de helft van de strip voor Katrina gepasseerd is en de overstromingen beginnen. Eigenlijk gaat alleen het laatste hoofdstuk over wat er na de zondvloed gebeurd is...
Weet Neufeld een hele strip te boeien? Ja, maar toch had ik een betere strip verwacht. Wellicht waren de laaiend enthousiaste kritieken uit de VS daar debet aan. Maar misschien komt dat omdat Katrina nu eenmaal een zuiver Amerikaanse ramp is geweest. Feit is dat 'New Orleans na de watersnood' je een ander beeld van de ramp geeft dan wat de media ervan gemaakt hebben. Een ander, waarschijnlijk veel juister beeld. En alleen daarom zou u de strip eens moeten lezen.
Geplaatst op 10/10/2010
Citeren
