Er is veel commotie geweest rond album
50. Een herstart van de reeks was iets dat, blijkbaar toch, velen tegen de schenen schopte. Het was dan ook het laatste wapenfeit van
Munuera en
Morvan, het auteursduo met de bijna kortste R&K-carrière. Amper 4 albums later moeten ze het veld ruimen voor een nieuwe ploeg die luistert naar de namen
Yoann en
Vehlmann. Yoann, vooral bekend van het in Frankrijk populaire
Toto l’ornithorynque. Vehlmann heeft als scenarist heel wat meer op zijn palmares: het reeds door velen bejubelde
Alleen,
IAN,
Heer der dolende Zielen en
Zeven om maar enkele op te noemen. Dus aan talent ontbreekt het hier niet echt. En dat ze met onze 2 helden overweg kunnen, hadden ze al bewezen in de gelijklopende serie Een verhaal van… met het album
Versteende reuzen. Met die wetenschap keek ik dus uit naar hun eerste reeks album
Alarm! Zwendeltuig!Wanneer het experiment van de graaf om een beter chocochampignondrankje te brouwen, lukt, gaat hij er buiten lekker van genieten. Komt daar op dat ogenblik ook de langverwachte loodgieter aan? Of is het Zwendel die zijn zwendelstraal gebruikt? Nou ja, hoe het ook zij, hier start weer een dolle rit vol avonturen voor de geharde avonturiers.
Ik heb het verhaal ondertussen al meerdere keren gelezen op zoek naar trefpunten en originaliteit. Het eerste wat opvalt is duidelijk: Yoann creëert een eigen interpretatie van de figuren, ze zijn zeer herkenbaar, maar hebben zo veel meer detail, contrast en schaduw dat je een volwassener gevoel krijgt van het geheel en vooral de karakters. Waar Munuera de moderne weg volgde, probeert Yoann vooral terug te keren naar het werk van Janry. Mooi is het alvast. En hij heeft goed naar zijn werk gekeken, het ligt vooral in de details, de uitdrukkingen die hij probeert te kopiëren. Dus geen stap terug naar het originele werk van Franquin, spijtig waarschijnlijk voor sommigen, maar deze stijl kan ik echt smaken. Als ik toch een minpuntje moet aantekenen zijn het misschien de grote oren die hij aan jan en alleman geeft… maar dat is dan ook het enige waar ik over struikel.
Vehlmann heeft wel andere katjes te geselen. De erfenis die hij krijgt is niet van kleine waarde.
Robbedoes en Kwabbernoot is voor velen een icoon, uit je jeugd meestal, maar heeft de lat heel hoog liggen als reeks. Het kan bijna niet anders,
Franquin en
Tome &
Janry zijn namen waar je niet naast kan. Hij moet dus na de reboot op zoek gaan naar nieuwe avonturen. En laat ons eerlijk zijn, was dit niet het ergste dan kon gebeuren? Hoe ga je een jongere Robbedoes integreren? De hoofdpersonages waren nogal veranderd in album 50. Weet je nog dat de Graaf en Zwendel bijna redelijk waren op het einde van het album? En dat Kwabbernoot een groot deel van dit op zijn geweten had?
Nou ja, het voordeel van strips is dat je je daar niet zoveel van moet aantrekken. En dat heeft Vehlmann ook gedaan, ja er zijn links maar ze zijn dan wel kleiner dan ik had verwacht. Na 10 bladzijden weet je dat je weer een echt Robbedoes & Kwabbernoot-verhaal in je handen hebt.
Het verhaal zelf dan, het voelt aan als een soep met wat weinig ingrediënten maar veel smaak. Het is goed uitgewerkt, met diepgang maar op zich stelt het niet zoveel voor. Is dit slecht? Misschien niet, het maakt dat je de nieuwe Robbedoes en Kwabbernoot leert kennen. Je ziet ook hoe onze schrijver de wereld waar ze doorheen moeten, in detail uitlegt en boven alles toch de vaart erin houdt. Ok, hier en daar zijn er wel wat kleinere hiaten in het verhaal, de manier waarop hij later in het album weer Zwendel ter sprake brengt kon misschien anders, nu voelt het te geforceerd aan, maar hé, in zijn geheel is dit niet zo'n slecht album.
Voor mij is het vooral het werk van Yoann dat meerwaarde geeft aan dit album. Zijn tekenwerk doet het. Vehlmann heeft nog wat werk om zijn verhalen wat aan te scherpen. Alarm! Zwendeltuig! is wat de reeks terug richting geeft om misschien wel weer zo succesvol te worden als vroeger.
Oh ja, ik weet nu al dat velen onder jullie het misschien niet zo zien als ik, klik hier dan gerust op de reageer knop en vertel me maar waar ik het verkeerd heb. ;-)
