De geketende kist is al het derde deel uit de Hellboy-reeks die De Vliegende Hollander dit jaar op de markt gooit. Het is dit keer geen lang verhaal, maar een bundeling van kortverhalen, gaande van een slordige veertig tot slechts zes pagina's. De bundel bevat een keur aan legendes, mythen en sage, dé inspiratiebronnen voor Mike Mignola.
De langere verhalen zijn vrij gevarieerd, hoewel het er wel altijd op neerkomt dat Hellboy de kwade geesten met zijn ijzeren vuist moet verjagen. Het zou me niet verbazen dat hij ooit wel eens "It's clobberin' time!" uitroept. In het eerste verhaal, Het lijk, moet Hellboy een lijk begraven om een wisselkind te kunnen terugbezorgen aan de rechtmatige ouders. Volgen enkele vullertjes, een 'kerstverhaal' en het titelverhaal: De geketende kist, waarin Hellboy zijn echte vader ziet, of toch niet? Pas dan komen we bij de twee langste verhalen: De wolven van Saint August en Bijna kolossus.
De wolven van Saint August is een lekker weerwolvenvertellinkje met behoorlijk griezelige scènes. In Bijna kolossus introduceert Mignola de homunculus, een Frankensteinachtig wezen, die later nog een rol zal spelen in de Hellboyreeks. Deze twee verhalen zijn de beste van de hoop. De vullertjes zijn wat ze zijn, miniverhaaltjes die je snel vergeet. Er is geen uitgewerkt verhaal in te bespeuren, gewoon wat meppen en de kous is af. Waarschijnlijk zijn ze gewoon voor de volledigheid opgenomen...
We zien hier wel de definitieve Hellboy gestalte krijgen, de man van weinig woorden, de man van de daad. Hij doet alleen zijn mond open als het nodig is, zijn vuist staat altijd klaar om te zwaaien. De eerste Hellboy kon zich al eens bezondigen aan woordoverdaad (voor Hellboy dan toch).
Maar wat dit boekje écht de moeite waard maakt, zijn de tekeningen. Brandende lijken, kasteelruïnes, monsters en weerwolfmetamorfoses, tekeningen om van te snoepen. Mignola speelt ongelofelijk goed met licht- en schaduweffecten en zorgt zo voor de donkere, bijwijlen naargeestige sfeer.
Ook het meestal zachte kleurenpallet draagt bij tot de sfeerschepping.
Weerom een mooi album, al was het misschien beter geweest als de uitgever 2 à 3 mindere verhalen had laten vallen. Laat het volgende deel maar komen zou ik zeggen!
Geplaatst op 27/07/2010
Citeren
