stripINFO.be Forum - UGC

Ja, daar heb je hem. De zoveelste reisgids door Brussel die weer eens zal zeggen hoe mooi de stad is en hoe heroïsch zijn inwoners zijn. Welke straatjes je zeker moet doen en wat je vooral moet vermijden. Waar te eten en te drinken en waar je een gratis plas kan gaan doen. Vertrekken aan de Grote Markt en via de Beurs even langs het concertgebouw, de Beenhouwerstraat in en via de Sint-Goedele en Sint-Michielkathedraal terug naar de Grote Markt (voor de leken onder ons: De Sainte Gudule en de Saint Michel zijn één en dezelfde kathedraal. In Brussel heb je zo nog enkele kerken die gewijd zijn aan twee heiligen. De Miniemenkerk aan het Justitiepaleis is er ook zo één.)

Enfin, zo voelde het toch aan toen dit boek in de bus plofte. En deels klopt dit wel. Het IS de zoveelste reisgids over Brussel, maar dan anders. Ze zeggen ons HOE we moeten stappen, maar anders. En neen, ze vertrekken niet aan de Grote Markt. Integendeel. Er worden hints gegeven waar je gezellig kan vertoeven, maar dit is eerder een kanttekening en geen gesponsorde reclame zoals het in veel van deze gidsen gaat.

Maar het allercharmantst zijn de tekeningen van Schuiten, natuurlijk. Niet altijd waarheidsgetrouw, dat niet. Ik heb zelf het gevoel dat je beter de tekst kan volgen van Christine Coste dan af te gaan op de tekeningen. Teksten die je een warm gevoel geven als je ze leest en die je ogen laten opengaan als je door de straten flaneert. De manier van schrijven is verhelderend en in vertelvorm, wat het makkelijker te verteren maakt. Je hebt op geen enkel moment het gevoel dat je hier naar links en daar naar rechts moet of op je stappen moet terugkeren, ook al doe je dit wel. Christine Coste verhaalt zo mooi de omgeving, de gebouwen, de straten, de geschiedenis en de mensen dat je meegezogen wordt in haar woorden.

Maar om even terug te komen op de tekeningen, want daar gaat het uiteindelijk toch over, die zijn typisch Schuiten. En daar is in feite alles mee gezegd. Hij tekent gebouwen vaak heel correct na, maar soms mengt hij zijn eigen fantasie met futuristische beelden of rukt hij gebouwen totaal uit hun context om deze op een ander locatie weer "op te bouwen". En dan heb je nog de tekeningen in de rand die je achtergrondinformatie geven die je niet vaak tegenkomt. Weetjes over de Marolliens, Horta, het Justitiepaleis, Breugel,...

Maar als "echte" Brusselaar mis ik hier en daar toch wel iets. Leuke anekdotes en weetjes die nochtans heel bekend zijn onder de Brusseleirs. In de buurt van het huis van Breugel bijvoorbeeld wordt met geen woord gesproken over de fonteintjes die her en der in Brussel staan en die als ornament bovenaan een fragment uit een schilderij van deze schilder bevatten.
Ook het foutje dat de Schaarbekenaar de naam ezel zou dragen omdat er in Schaarbeek op een bepaald moment meer ezels woonden dan inwoners is niet helemaal correct. Deze naam hebben ze gekregen omdat de Sint-Michielskathedraal is gebouwd op ezelsvellen (Broucsela staat nl. voor moeras, zoals we allemaal wel weten) en die kwamen allemaal van Schaarbeek. Daarom gaf de Brusselaar de naam Ezel aan die van hun randgemeente.

Natuurlijk is het niet de bedoeling om een compleet werk af te leveren, dat weten we allemaal, en dat is ook niet mogelijk. En waarschijnlijk ben ik gewoon details aan het oprakelen. Neen, laat ik mezelf verbeteren: de kans is heel groot dat ik details oprakel.

Dit boek is een leuke kennismaking met Brussel. Vooral omdat ze niet enkel in Brussel blijven maar je ook laten kennis maken met de randgemeenten. Zo is er een wandeling in Schaarbeek(Josaphatpark), Etterbeek (het Jubelpark en omgeving), Elsene (de meren van en de Matongewijk) en ook even de "Portugese wijk". Je leert dus de diversiteit van Brussel kennen.

Wie nu nog niet watertandend smacht om eens door Brussel te kuieren, benoem ik bij deze als een gevoelloos, hardvochtig en vervelend menneke. De anderen mogen altijd contact met me opnemen en dan plannen we wel eens een tochtje Tongue

Voor alle duidelijkheid, ik heb deze gids thuis gelezen, niet al struinend door deze prachtige stad, maar ik ken Brussel als mijn binnenzak en hier heb ik dan ook mijn hart verloren. Ik wens zelf meer te zeggen (cfr. Johan Verminnen):

Hier kende ik mijn eerste lief
mijn eerste droom
eerste verdriet
hier kerfde ik haar naam nog in jouw bomen
hier had ik vrienden
liep ik school
en raakte ook nog op de dool
hier voelde ik me vaak verloren

Deze recensie is geschreven door onze fluiten, maar omdat hij met vakantie is, post ik ze ik zijn plaats.

Ik vroeg me al af... Chris, van die keer dat ik met jou gesproken heb, leek je me toch niet een echte Brusseleir te zijn (maar een mens kan zich vergissen).

Maar dat Brussel mooi kan zijn als je van de platgetreden paden afgaat, is met deze recentie mooi verwoord. En de tekeningen van Schuiten zijn dan extra meegenomen.

Jomme, ik zaan messchein gienen echte ket van Broessel, moar ik ken ekik Broessel wel een bekke zènne! Surtout de cafeis :D

Nee, ik heb al lang al eens een toer in Brussel willen doen (je kan er zo boeken voor 's zondags bijvoorbeeld), maar ja, je werkt er al 5 dagen in de week (weliswaar in de rand), en dan komt dat er minder van hé.