Prince Valiant zag het daglicht op 13 februari 1937. Zijn Amerikaanse tekenaar Hal Foster was toen 44 jaar oud en in die tijd tekenaar van Tarzan, maar na onenigheid met de uitgeverij van deze liaanzwierende aapmens koos hij om een eigen typetje te creëren.
Deze strip, bedoeld voor Amerikaanse kranten, speelt zich af rond de Koning Arthur-legende. Foster is deze strip blijven tekenen tot mei 1971 en had toen zomaar eventjes 1788 pagina's spannende verhalen van Val, de bijnaam die de prins kreeg. Daarna werd het vaandel overgenomen door John Cullen Murphy.
Het niet gebruiken van een tekstballon was in die tijd de gangbare manier van werken. De tekst werd ergens in het kader gedropt op een plek die niet storend was. Ook het nummeren van de kaders op de pagina, als de plaatjes niet symmetrisch gerangschikt stonden, was typisch. Gek om dit nu te zien, maar men moet trachten om de strip te lezen in de tijdsgeest van toen.
Deze hardcover is een echt verzamelobject. Diegenen die de luxe-editie hebben gemist krijgen met deze goedkopere uitgave een tweede kans. De pagina's hebben een opknapbeurt gekregen en de teksten zijn opnieuw vertaald om het lezen te vergemakkelijken. Ergens jammer. Nederlands uit die periode zou nog een extra retro-dimensie geven aan de lezer.
Elke uitgave bevat een heel jaar en we starten dus met het jaar 1937. De pagina's zijn gelig gehouden om de authenticiteit zo correct mogelijk weer te geven. De tekeningen zijn heel nauwkeurig en gedetailleerd, maar het is van Foster geweten dat hij zich steeds documenteerde voor hij zijn eerste streep op papier zette. Wel gezegd dat één detail over het hoofd werd gezien, maar ook dat is Foster: de gevechten zijn realistisch en er vallen veel doden op het slagveld, maar bloed is er nooit te zien. Was dit zijn manier om de gevoelige lezer te beschermen?
In deze aflevering komen heel wat sprookjesachtige elementen naar voor. Het verhaal is licht romantisch en spannend. Valiant loopt de heks tegen het lijf die zijn toekomst voorspelt en vele monsters die doen denken aan voorhistorische wezens waar hij en zijn kornuiten graag hun zwaard insteken.
Ook al is de Prins een icoon van de geschiedenis van het stripverhaal, het is natuurlijk ongelooflijk verouderd en voorbijgestreefd. Jonge lezers zouden deze strip kunnen aanschaffen en gebruiken als geschiedkundig naslagwerk, maar of ze dit graag zullen lezen is een andere vraag. Zelf vond ik het een verademing om eens een strip in de hand te hebben waar je geen ellenlange teksten in hebt, waar het avontuur gezapig voortkabbelt en waar je op voorhand weet wie de goede en de slechte is. Vermoedelijk zullen veel leeftijdsgenoten dit zo ervaren. Doch is het niet iets om elke avond ter hand te nemen en te doorbladeren. Daar brengt men tegenwoordig te veel goede strips voor uit.
Eén vraag blijft me dwarszitten: Zou het moedwillig zijn of een foutje van de uitgever dat er op de frontcover "Prins Valiant" staat en op de rug "Prince Valliant"?
Geplaatst op 30/06/2010
Citeren
