stripINFO.be Forum - UGC

Lewis Trondheim is een veelschrijver en een snelle tekenaar, maar toch weet hij in de meeste van zijn reeksen een hoog niveau aan te houden. Hij brak door met Donjon en door het succes daarvan werd ook zijn oudere reeks 'De ongelofelijke avonturen van Kobijn' in het Nederlands vertaald door uitgeverij Silvester. En terecht, want Kobijn verdient zeker onze aandacht.

Trondheim plaats zijn hoofdpersonages steeds in wisselende decors en wisselende situaties naargelang het album. In het ene verhaal kan iemand een detective zijn, in een ander een journalist en het volgende album zien we hem terug als sheriff. Langs de ene kant kan Trondheim hierdoor verschillende genres parodiëren, langs de andere kant blijven de ons vertrouwde strippersonages behouden.
Het succes van elk album in de reeks hangt enerzijds af van hoe vertrouwd Trondheim is met het genre dat hij aanpakt, maar ook van de lezer die natuurlijk ook zijn voorkeuren heeft. Een liefhebber van Sherlock Holmes zal zich helemaal kunnen vinden in het Victoriaanse 'Walter'. Iemand die ooit al op skivakantie is geweest met een paar vrienden, zal hartelijk lachen met de vele herkenbare situaties in 'Slaloms'.

De tekeningen van Trondheim zijn van een zwierige soepelheid die je elders zelden ziet. Het lijkt wel of hij het allemaal ineens op papier gooit, wat zijn hoge werkritme ook zou verklaren. (Spijtig genoeg heeft uitgeverij Silvester blijkbaar wel problemen om dat ritme te volgen.) Sommige plaatjes zien er hierdoor wel erg simpel uit, maar ook in dit boek heb je soms stroken met een prachtige sfeertekening.
De inkleuring werd weer gedaan door zijn vrouw Brigitte Findakly. Terwijl ze nog prima scoorde met de wat donkere gothickleuren in 'Walter', mist ze hier toch de sfeer van het verhaal. De strip speelt zich af in het warme Zuiden met terrasjes en wandelingen in zwoele zomeravonden, maar het geheel mist de kleurfrisheid die je bij zo'n decor verwacht. Het ziet er allemaal wat te dof en grijs uit voor deze vakantiesetting.

Kobijn is bovenal een praatstrip. Sommige verhalen hebben een beter plot dan andere, maar het zijn vooral de dialogen en de eigenzinnigheden van de karakters die er zo'n leuke strip van maken. Het probleem met het laatste deel van Kobijn, 'D'r bij zijn', is dat Trondheim ditmaal de typische Franse praatcultuur parodieert. De Franse film waarbij steeds maar gepraat en nog eens gepraat wordt, is zeer populair in eigen land, maar ik vrees dat het vertellen om te vertellen voor ons nuchtere Belgen en Nederlanders wat te veel van het goede wordt. De eerste helft van de strip gaat over Kobijn en zijn liefje Nadia die al babbelend alle platen vullen. Wanneer in het midden zijn vrienden plots opduiken, slaak je al een zucht van verlichting omdat er eindelijk wat afwisseling lijkt aan te komen. Het album krijgt dan toch iets meer vaart, maar een echte climax zit er niet in.

Zoals ik al zei, hangt bij deze serie veel af van de perceptie van de lezer, dus kan het gerust zijn dat anderen dit zevende deel wel weten te appreciëren, maar ik denk dat vooral de praatgrage Fransen d'r bij zullen zijn.

Bij de combinatie "strips", "praten" en "Nederlandse uitgeverij" gaan mijn haren spontaan te berde staan. Is mijn vrees gegrond bij dit deel ?