1992 – een oude desktopcomputer, met een 286 SX16-processor en monochroom scherm, was mijn eerste pc. Een van de weinige spelletjes die ik erbij had gekregen, was “
Prince of Persia”. Wat een revelatie! Menig uur zat ik achter het scherm te worstelen om dit spel uit te spelen. Nu, achttien jaar later, kent iedereen de titel wel en hij zal binnenkort nog luider klinken: de prins wordt een
Disneyfilm. Afgaande op de verfilming van hun laatste piratenavonturen mogen we opnieuw een knaller verwachten. Maar dit is niet de plaats om games of films te bespreken.
Uitgeverij De Vliegende Hollander presenteert de stripuitgave van “
Prince of Persia”.
“Miljoenen speelden het spel maar niemand kent het hart van de legende”, aldus de backcover. Als je uitgaat van spelletjes klinkt dat logisch, zeker als je weet dat de scenario’s nooit echt diepgaand zijn. En al zeker niet bij de oosterse prins: hij beleefde meerdere avonturen en ze zijn niet allemaal aansluitend op elkaar. Er is dus voldoende ruimte om er een origineel verhaal van te maken.
In oosterse sprookjes uit de verhalenbundel “Duizend-en-één-nacht” gaat men meestal op zoek naar een toverlamp of een grot, of men komt
Sinbad de zeeman tegen, die vele avonturen beleeft in sterke verhalen, op zoek naar rijkdom die voor ons onbereikbaar is, maar die ons toch doet dromen van al deze pracht.
Voldoet deze prins aan de regels van de bekende Perzische verhalen? Neen, totaal niet zelfs, want het gaat over de afkomst van de prins. Aan het begin is het verhaal nogal onlogisch in elkaar geweven. Pas halverwege begin je er een lijn in te ontwaren en kun je één en ander ietwat situeren. Je zal het album dan ook meerdere malen moeten herlezen om alle verbanden te begrijpen. En dat wringt een beetje. Het verhaal is niet zo goed dat je het tweemaal kort na elkaar gaat lezen.
Waarom? Omdat dit een oosters verhaal is dat zich in Perzië afspeelt en meer avontuur verdient dan het nu heeft. Het is het soort diepzinnig album geworden dat je probeert door een ingewikkelde constructie te sleuren om dan verlossend te werken bij het einde, maar het schiet een beetje tekort in dat streven.
De tekeningen zijn van de hand van het grafische duo
LeUyen Phan en
Alex Puvilland, afkomstig uit San Francisco en geen onbekenden aan de andere kant van deze wereld. Puvilland heeft onder andere bij DreamWorks meegewerkt aan de
Madagascar films en LeUyen heeft aan tal van kinderboeken gewerkt.
Bij het bekijken van dit tekenwerk kreeg ik een licht ‘comics’ gevoel, een eerder Amerikaanse invloed dus, wat niet zo eigenaardig is vermits ons duo uit de VS komt; met een oosters tintje uiteraard. En dat slaat wel aan. De sfeerzetting is dan ook geweldig en past bij de opzet van het verhaal.
‘Prince of Persia’ is geen lichte kost en het zal me nog een paar herlezingen kosten voor ik echt zal kunnen beslissen of dit nu goed is, want de echte, populaire prins heeft een met avonturen overladen karakter.
