stripINFO.be Forum - UGC

Als je dit album onder ogen krijgt valt onmiddellijk de kwaliteit van het album op: een prachtig vormgegeven hardcover en degelijk, stevig papier. Als je enkel op de voorkant afgaat zou je kunnen denken dat het hier gaat om een boek over kunst. Niet dus! Maar de inhoud is op z'n minst kunstig te noemen...

Bij het begin worden we geconfronteerd met een hele reeks tekeningen van een meisje dat aan het studeren is in een bibliotheek. Er wordt aanvankelijk geen woord gezegd (of geschreven door de auteur) en pas na enkele bladzijden zijn de eerste woorden te ontdekken. Het is pas dan dat je als lezer doorhebt wat zo bijzonder is aan dit album: het hele verhaal wordt verteld door de ogen en oren van de hoofdrolspeler. We vernemen niets (en dan ook echt niets) van het personage dat het verhaal beleeft. De lezer krijgt enkel datgene te zien wat zich voor de ogen van de verteller afspeelt en bovendien lezen we enkel wat het meisje te zeggen heeft. Naar de woorden van de jongeman (ik neem toch aan dat het een mannelijk exemplaar van het menselijk ras betreft) blijft het gissen. Ook de studente letteren, waarop de verteller verliefd wordt, blijft naamloos. Gelukkig worden er wel andere zaken vrijgegeven, zoals bepaalde aspecten van haar karakter. Alles blijft behoorlijk vaag en laat veel ruimte tot interpretatie. De fantasie van de lezer krijgt de vrije loop. Dit zorgt ervoor dat je onmiddellijk na lezing zin hebt om het boek nogmaals te lezen: er is immers ruimte genoeg om je kijk op verschillende passages te veranderen.
Het is fascinerend hoe je als lezer wordt meegezogen in de romance die zich ontplooit. Met een heel beperkt verhaal weet de schrijver een boek vol te krijgen dat geen moment verveelt.

De auteur koos ervoor om dit verhaal volledig uit te werken met kleurpotloden. Het resultaat is een kleurrijk geheel met zachte tinten die de lezer op een schitterende wijze meevoeren in een ontluikende liefdesgeschiedenis. De dromerige sfeer wordt mee versterkt door het ontbreken van kaders. De achtergronden van elke tekening lopen grillig uit en vervagen aan de randen. Voldoende witruimte tussen de afbeeldingen versterken het effect. Je kan niet anders dan bewonderend naar de tekeningen kijken.
Door een opeenvolging van beelden weet de tekenaar een soort filmisch effect te creëren. Vaak heb je meer het gevoel naar een (kort)film te kijken dan een strip te lezen. Elk van de scènes wordt trouwens voorafgegaan door een wit blad met daarop een enkele tekening die aangeeft waar de volgende scène zich gaat afspelen. Hierdoor worden de verschillende hoofdstukken in het verhaal duidelijk afgebakend en wordt een besef van tijd gecreëerd.

Bastien Vivès levert, na “De smaak van chloor” dat op het 36ste stripfestival in Angoulême de Essentiel Révélation kreeg (de prijs voor jong en nieuw talent), alweer een schitterend liefdesverhaal af. Van deze pas 26-jarige auteur gaan we zonder twijfel nog vaak horen! Mij heeft hij alvast overtuigd. Een aanrader voor iedereen die van het betere werk houdt!

Na De smaak van chloor, kon ik dit album onmogelijk laten liggen. Ik moet 't enkel nog verslinden :)

Ik heb m ook op de verlanglijst gezet!
Smaak van chloor was inderdaad prachtig, dus ik verwacht (hoop) dat dit ook weer n pareltje zal zijn...

... :D :)) :D...

GENIAAL, meer heb ik er niet over te zeggen.