stripINFO.be Forum - UGC

Voor alle zekerheid heb ik de vorige vier delen van Magasin General herlezen en mijn geheugen heeft me niet bedrogen: dit is een fantastische reeks! We krijgen een mooie, intieme blik op het plattelandsleven in een klein dorpje in Québec in de jaren twintig. Sfeer is hier het allesbepalende woord. Ik veronderstel dat de invloed van manga hier wel voor iets tussen zit, maar de auteurs nemen al de tijd van de wereld om hun verhaal te vertellen. Wat de tekenaars in één prentje zouden kunnen laten zien (bijvoorbeeld de pastoor die met de fiets ergens aankomt), smeren ze uit over een hele plaat (je krijgt een hele fietstocht te zien). Dit geeft het verhaal een rustige uitstraling, die perfect aansluit bij de inhoud van de strip (het rustige, rurale leven).

Het leuke is dat elke strip in de reeks begint met twee schetsen van platen. De eerste is de zwierige potloodtekening van Loisel, daarnaast zie je het eindresultaat van Tripp, die vooral goed is in het werken met schaduwen. Verrassend hoe deze auteurs elkaar aanvullen, maar ook grappig om de kleine verschillen te zien. Zo heeft Marie van Tripp een veel spitsere neus gekregen.

Over het tekenwerk valt niet veel te zeggen, buiten het feit dat het fantastisch is. Het is een klassieke stijl met eenvoudige kadrering en geen al te spectaculaire perspectieven, maar ook hier geldt: dit past perfect bij het verhaal. Het gaat vooral om sfeer, en dat ademt elk prentje uit. Indrukwekkend hoe Loisel en Tripp je weten mee te sleuren naar het Canadese platteland.

Het verhaal zelf handelt over wat de Fransen zo mooi 'fait divers' noemen (voor alle duidelijkheid: dat is niet dezelfde 'fait divers' als die van de Brusselse burgemeesters): kleine verhaaltjes over eenvoudige mensen en hun leven van alledag worden hier aan een traag tempo vertelt. Een lach en een traan, zo kan je het samenvatten, maar zo meeslepend gebracht dat het je toch weet te ontroeren.

U begrijpt dat de verwachtingen zeer hoog gespannen waren voor dit vijfde deel: ‘Montreal’. Het begint al meteen verrassend met een echte actiescène. Het liefje van Marceau is blijkbaar te weten gekomen dat hij met Marie heeft geslapen, en dat levert hem een blauw oog op. We vallen dus meteen in het verhaal en het tempo verslapt niet. Het hele dorp keert zich tegen Marie, met alle gevolgen vandien.

Veel dialogen, veel close-ups, weinig prentjes waarin niks gebeurt ... er is een duidelijke verandering ten opzichte van de vorige delen. Misschien hadden de auteurs het gevoel dat ze na vier delen iets anders moesten proberen, maar het belangrijkste pluspunt van de serie komt hierdoor wel minder aan bod. We krijgen een meer klassieke plot, maar de strip boet hierdoor wel aan sfeer in.

Maak u echter niet onmiddellijk ongerust: er blijft nog voldoende over waardoor ook dit vijfde deel weer boven zijn concurrenten uitstijgt. De sterfscène van de oma is van een zelden geziene intensiteit in stripverhalen en ze weet met haar laatste woorden niet alleen de omstaanders te beroeren, maar ook de lezer.
En wat vragen we meer dan een strip die ons ontroert.