stripINFO.be Forum - UGC

Le Lombard kondigt deze 'Nietzsche - vrijheid scheppen' aan:

Michel Onfray hekelt graag heilige huisjes. Nadat de Franse schrijver-filosoof het intellectuele dogmatisme van zijn landgenoten een flinke schop onder de kont gaf met controversiële publicaties over onder meer Freud en Immanuel Kant, zocht hij iets nieuws. Een nieuwe manier om iedereen met een open en nieuwsgierige geest in te wijden in de beginselen van de vrijdenkerij.

Die nieuwe manier kreeg gestalte in Nietzsche, een biografie in stripvorm van een van zijn grote voorbeelden, de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche (1844-1900). 128 subliem en gevoelig geïllustreerde platen van Maximilien Le Roy slepen de lezer mee door het leven van een man die volledig opgeslorpt raakte door zijn zoektocht naar het absolute. Nietzsche is de biografie van een compromisloos denker die bereid was de prijs te betalen voor revolutionaire ideeën.

Michel Onfray maakt komaf met clichés
Aan de basis van dit album ligt L’innocence du devenir, een scenario dat Michel Onfray schreef voor een verfilming van het leven van Nietzsche. Die film is er nooit gekomen. Toch is deze verstripping even radicaal. Ze slaagt erin om de essentie te puren uit een leven dat gericht was op vrijheid, dat de mens ontdeed van alle opgelegde predicaten, ook al ging dat ten koste van zielenrust en de hoop op een ‘normaal’ leven. Want dat is de prijs van de intellectuele revolutie. Deze biografie breekt met heel wat clichés over de beroemde filosoof. Zo krijgen sommige van zijn al te vaak uit hun context gerukte citaten pas nu hun volle betekenis. Ze maken het zonneklaar dat, meer dan een eeuw na zijn overlijden, Nietzsche meer dan ooit leeft.

Van script naar strip
Tekenaar Maximilien Le Roy kreeg het script van Michel Onfray op een blauwe maandag in handen. Terwijl hij het las, begon hij al spontaan – zonder verdere bedoelingen – te schetsen en zelfs gedetailleerde storyboards te maken. Het liet de jonge Fransman niet los en na enkele dagen stuurde hij zijn tekeningen naar Onfray, die meteen gewonnen was. De stap van script naar strip was niet zo moeilijk volgens Le Roy. “Het was de eerste keer dat Onfray een verhaal in sequenties schreef, wat eigenlijk erg nauw aanleunt bij een stripverhaal. De omzetting was dan ook makkelijk. Natuurlijk moest ik alles aanpassen aan de wetmatigheden van het beeldverhaal. Zo kortte ik hier en daar een dialoog in en voegde ik – met zijn akkoord – ook enkele scènes toe. Over de Frans-Duitse oorlog bijvoorbeeld, of over Nietzsches relatie met Lou, die volgens mij onvoldoende aan bod kwam.”

Buiten de lijntjes kleuren
Le Roy koos voor dit verhaal een realistischere stijl dan hij voorheen hanteerde, met eenvoudige maar diepe kleuren. “Bij elk boek probeer ik mijn tekenstijl wat te veranderen. Hier vond ik dat het historische aspect een iets klassiekere aanpak vroeg. Tegelijk vond ik het geen slecht idee om de kleuren wat rel te laten schoppen. Te nette en zorgvuldige inkleuringen zouden het geheel verstarren. Daarom verkoos ik ietwat brutale, vlakke tinten. Ik hoop dat ze het historische realisme zo wat compenseren. Ik inspireerde me erg op de fauvisten, op Van Gogh, Cézanne, Gauguin, en ook op de impressionisten. Het levert een radicale toets op die goed bij de boodschap aansluit. Ik wou absoluut niet vervallen in het ‘historische’ stripgenre, geen Napoleon-in-de-strip-gedoe. Dat beviel me meteen in het script van Michel Onfray: het leven van Nietzsche is zo romanesk dat je het kunt vertellen als fictie en tegelijk toch scrupuleus realistisch kunt blijven. Ik wou een krachtig personage, een soort Don Quichotte…”

Royale de Luxe, bedankt voor deze uiteenzetting, al begrijp ik niet waarom dit niet bij de recensies is ondergebracht.

Ik had nog nooit van Michel Onfray gehoord, maar je hebt me erg nieuwsgierig gemaakt. Ik heb altijd een zwak gehad voor filosofie en je hebt wat in me wakker gemaakt. Mijn Frans is voldoende om gasten in het Frans Hals Museum uitleg over de schilderijen te geven, maar voor wijsgerige teksten schiet mijn kennis toch tekort. Ik heb begrepen dat een Nederlandse vertaling in het verschiet ligt; ik zal vooraan in de rij staan.

Toch begrijp ik iets niet. Hoe kan men met het publiek inwijden in de beginselen van de vrijdenkerij door af te geven op Immanuel Kant (zo leg ik het tenminste uit). Ik heb Kant naast mij in de kast staan, en zo af en toe lees ik een klein stukje, want het is me te machtig om dit achter elkaar te lezen. Als de geschiedenis één vrijdenker heeft opgeleverd was het Immanuel Kant; van hem waren de woorden “Mens durf te denken”.
Onlangs nam ik de moeite de grondbeginselen van de VVD (liberale partij Nederland) bij hun hoofdkantoor op te vragen en ontdekte, tot mijn genoegen, dat zij als liberalen (vrijdenkers van nature) o.a. Immanuel Kant als een van hun grondleggers beschouwen.

Mijn complimenten voor jou proza.

Misschien omdat Onfray een verstokt atheïst is en Kant, ondanks al zijn logica, toch een gelovig man bleef.

Nog een aanrader van Onfray: het Anti-Handboek voor de Filosofie, met hoofdstukken zoals "Waarom lijkt mijn school op een gevangenis?"

Omdat dit mooi relaas vanuit de drukkerij vertrekt. Daardoor wordt het hier gepost als nieuws. Zelf heb ik hier enkel het copy/paste als werk aan.

ik dacht al wat stylistische afwijkingen met je andere werk vast te stellen :)

bronnetje miss vermelden en van aanhalingstekens doen enzo

Dit raakt me echt.

Een vrijdenker of liberaal geeft ieder ander de ruimte om te denken, maar verlangt ook dat die ruimte gebruikt wordt. Iemand die niet zelf denkt maar zonder meer als waarheid accepteert wat in de Bijbel, het rode boekje, das Kapital of de I-Tjing staat, is voor de liberaal een gruwel. Als iemand vrijdenkend tot het inzicht komt dat er een god bestaat is hij/zij nog steeds een vrijdenker.
Als je het resultaat van het denken voor de ander bepaalt verdien je het predicaat ‘vrijdenker’ niet, dus ook Michel Onfray niet.

Ik deel Kants ideeën over god ook niet, maar erken dat hij zelf denkend tot dat inzicht is gekomen. De meeste gelovigen geloven uit gemakzucht, want denken verlangt geestelijke inspanning. Atheïsme kan net als bijv. boeddhisme uit gemakzucht voortkomen. Kant was alles behalve gemakzuchtig, zijn denkarbeid is wellicht ongeëvenaard.
Immanuel Kant had een groot plichtsgevoel en was ook zeer gewetensvol. De problemen rond ‘goed’ en ‘kwaad’ ging hij niet uit de weg; hij was ook een ethicus. Het hele leven van deze vrijdenker was gewijd aan de inspanningen van het intellect. Dat een zoon van piëtistische ouders zelfstandig denkend zó kritisch durfde te zijn is verbazingwekkend.

Dit komt uit een persbericht, dus kan ik veel van de tekst zo gebruiken. Ik ben inderdaad wel de aankondiging zin vergeten.

Hans, dit is gewoon een theorietje dat ik geopperd heb, ik weet het niet zeker. Wat ik weet, is dat Kant gelovig bleef en Onfray een rabiaat aheïst is.
Onfray is bovendien een hedonist en individualist en trekt voortdurend van leer tegen het traditionele Westers-christelijk denken. Wat dat dan ook moge zijn (waarschijnlijk hard werken, naastenliefde enzovoort).

En dan is er nog de grote tegenstelling tussen Franse en Duitse filosofen. Die hebben nooit goed met elkaar omgesprongen.

Niet alleen de filosofen...

Sinds de EGKS opgericht is, is er wel een "entente" hoor. Daarvoor was het natuurlijk andere koek...

Dag Chris, dag Pepzaza,

Ik ken Onfray niet, dus ik mag hem niet zomaar in een hokje duwen. Mijn eerste indruk zegt me echter dat jullie ruimdenkender zijn dan Onfray.
Dit is een stripforum en geen denktank voor filosofen en staak derhalve de discussie. Jullie reacties zijn evenwel bemoedigend.