stripINFO.be Forum - UGC

Soms loont het om een serie een kans te geven en niet onmiddellijk een oordeel te vellen na het eerste deel. 'Bunker' begon nogal verwarrend met een soort modern oorlogsverhaal, afgewisseld met monsters die zo uit een Lovecraft-boek konden zijn gestapt. Het duurde bijna twee delen om de setting van het verhaal goed in te schatten, maar vanaf deel drie is het echt raak.

Deel vier bevestigt de kwaliteit die de serie biedt. Ook hier vinden we een mooi evenwicht tussen de realistische oorlogsperikelen en de fantasievolle science-fiction. Als lezer ben je nu ook beter bekend met de karakters en de omstandigheden waarin ze leven, en dat komt het verhaal alleen maar ten goede.

De witharige held van het verhaal komt in deel vier meer te weten over de krachten die in hem schuilen en van hem een geducht wapen maken. Tenminste voor de mensen. De 'wezens van de andere kant' zijn meer geïnteresseerd in zijn ongeboren vrucht, die een nog veel grotere kracht zou hebben, en daardoor een wapen voor hen kan zijn.

Wat Bunker zo goed maakt, is de grote aandacht die scenaristen Christophe Bec (ook de tekenaar) en Stéphane Betbeder besteden aan de karakterontwikkeling en de dialogen. Het zorgt ervoor dat deze vergezochte fantasie erg realistisch overkomt, wat het allemaal nog wat spannender maakt. Je begint mee te leven met de karakters en dat is natuurlijk een grote verdienste van de auteurs.

Het eerste deel werd door Bec getekend met een soort hyperrealisme die wel een kruising lijkt tussen werk van Paul Gillon en Alberto Breccia. Ik vermoed dat hij voor dat deel veel foto's heeft gebruikt van oorlogssituaties, maar dat geeft een zekere herkenning en helpt dus ook bij het aanvaarden van het verhaal. Soms levert dat ook echte mooie plaatjes op. Kijk maar eens naar de covers van alle delen: ze zouden zo dienst kunnen doen als filmaffiches.

Vanaf deel twee neemt Nicola Genzianella de tekeningen voor zich onder artistieke leiding van Bec, wat er voor zorgt dat er niet echt een stijlbreuk is. De Italiaan lijkt wel wat meer op zijn eigen fantasie te rekenen, wat het geheel toch iets boeiender maakt. Het probleem echter met die fotorealistische stijl is dat de karakters wat levenloos worden. Emoties zijn veel moeilijker te tekenen en komen niet zo goed over.

In ieder geval kijk ik uit naar het vijfde deel en ik hoop dat de auteurs hun climax tot een bevredigend einde kunnen brengen. De scenaristen hebben sowieso mijn blijvende aandacht verdiend.

Het lezen van de vorige delen heeft deze recensie veel diepte gegeven.
Mooi (y)