Mijn kapper Tony had een abonnement op Het Nieuwsblad. Da's gemakkelijk om even terug op de hoogte te zijn van de actualiteit als je de rest van de tijd met je neus tussen de strips zit.
Nadat kapper Tony op pensioen is gegaan, ben ik terecht gekomen bij Guido. Knipt even goed, en een gezellige babbel mag ook wel (en over meer dan alleen voetbal en televisie). Bijkomend extraatje is dat er ook wat strips liggen om de tijd te vullen.
Tot daar het interessante nieuws.
Toen ik er laatst binnenstapte heb ik me maar gewaagd aan het album dat bovenop de stapel lag: De verjaardag van Asterix & Obelix.
Het is moeilijk dit album als een echte strip te beschouwen. Het lijkt me meer een overzicht in verschillende stijlen van 50 jaar Asterix en Obelix, maar dan op een wat rommelige manier bijeengescharreld. Er is een stukje over de reizen van Asterix (wel leuk geschreven - door Goscinny overigens), een aantal schilderijen naar bekende meesters (o.a. Da Vinci, Munch, Manet, Warhol), en een toch ietwat ongeloofwaardig verhaal over Asterix binnen 50 jaar (hoe oud zou Nestorix op dat moment moeten zijn?). De toekomst van de nevenpersonages is afwisselend van kwaliteit: de vis-streken van Kostunrix blijven als steeds hilarisch, de zangwedstrijd van Kakofonix is dan weer een triestig dieptepunt (ik vond trouwens de oude naam Assurancetourix veel beter).
Het lijkt allemaal wel goed bedoeld, en als het een hommage was door andere tekenaars zou het wel leuk zijn (maar dat hebben we al gehad). Niets mis met de tekeningen, die zijn nog steeds (of terug?) van goede kwaliteit - gelukkig blijven misbaksels als ruimtewezens veilig achterwege - maar een huldiging voor 50 jaar van onze helden had Uderzo toch beter kunnen brengen. 't Is al jaren hetzelfde verhaal: met Goscinny was het beter, en dit deel zal spijtig genoeg aan dat cliché niets kunnen veranderen. Een rode draad of een duidelijk overzicht had dit album al een stuk beter gemaakt.
Volgende keer toch maar TV Familie lezen?
Geplaatst op 14/04/2010
Citeren
