Black Op 6 door Desberg en Labiano
Het meest opvallende aan de stripserie ‘Black Op’, is dat de premisse vrij geloofwaardig is. Het begint midden in de koude oorlog die volop aan de gang is. De CIA heeft het geweldige plan om de maffia in Rusland er weer bovenop te helpen, zodat zij het communistisch regime van binnen uit kunnen verschalken. Maar hierdoor scheppen zij (weeral) hun eigen monster van Frankenstein als hun plan zich uiteindelijk tegen henzelf keert.
Dit zesde boek is het afsluitende deel van de serie, hoewel ik me kan voorstellen dat Desberg er nog een vervolg aan wil breien wegens het succes. En ik ga ervan uit dat de serie succesvol is, want ze heeft alle ingrediënten om het te maken bij het grote publiek: actie, exotische locaties, spanning, wat occasionele seks en een vlot verteld verhaal.
Nu
Jean Van Hamme (
XIII,
Largo Winch,
Thorgal) zijn pensioen ziet naderen, is Desberg blijkbaar bereid om in zijn voetsporen te stappen van meest verkopende stripscenarist. En met series als
De Schorpioen,
I.R.$.,
Empire USA en
Sienna lijkt hij goed op weg. Ook deze Black Op past perfect in dat rijtje.
Met deel 6 wordt er inderdaad een hoofdstuk afgesloten, dat heeft de serie alvast voor op XIII. Je moet er wel je hoofd bijhouden, want er wordt voortdurend gewisseld tussen heden en verleden. Geen enkel element wijst aan in welke tijd je juist zit. Geen andere inkleuring, geen andere kaders, enkel de personages die er ouder (of jonger) uitzien. Tekenaar Labiano probeert dit op te lossen door de mannen grijs haar te geven en de vrouwen kraaiepootjes. Die zijn er echter zo dik opgetekend, dat het precies is dat hun eye-liner is uitgeschoven. Alle personages hebben ook enorme kinnen. Voor de mannen kan je daar nog iets macho inzien, maar de vrouwen lijken daardoor wel travestieten.
Desberg gaat wat traag van start. Hij heeft acht platen nodig om te schetsen wat in voorafgaande afleveringen is gebeurd. Een beetje overbodig vind ik, want je gaat er toch van uit dat je de vorige delen wel hebt gelezen. Daarna is hij echter goed op dreef en weet hij de serie tot een bevredigende climax te brengen waar alle losse puntjes mooi samenkomen. Hij houdt er een hoge vaart in met heel wat actie, maar vergeet ook niet om te laten zien hoe het zo ver is kunnen komen met de hoofdrolspelers door hun gezamenlijk verleden te laten zien. Zo onderbouwt hij zijn karakters en dat zien we niet al te veel in dit soort actiestrips. Het enige dat me een beetje stoort, is dat er nergens wat relativerende humor in zit. Desberg heeft blijkbaar zijn verleden als schrijver van kinderstrips volledig afgezworen en wil blijkbaar erg serieus overkomen. En toch kan het, zoals hij wel laten blijken in zijn serie ‘De Schorpioen’.
De inkleuring is gedaan door Jean-Jacques Chagnaud, een vaste rot in het vak. Met dit laatste deel overtreft hij zichzelf toch. In de vorige albums kleurde hij nog strook per strook in, bij dit laatste deel heeft hij meer gezocht naar een consistente ‘look’ voor de hele plaat.
De nu afgeronde reeks Black Op is geen hoogvlieger maar hij biedt de lezer wat hij belooft: een paar uur stripvertier met een goede mix van spanning en actie met goed onderbouwde karakters tegen een geloofwaardige achtergrond. Behalve natuurlijk dat de held de hele maffia en Amerikaanse regering voor schut zet, maar zo zijn helden nu eenmaal.
