Regelmatig hoor je wel eens een man of vrouw zeggen: zelfs niet als het de laatste op de wereld was. Maar wat gebeurt er nu als het echt zo is? Dat kan je lezen in Y: The Last Man, een reeks over de laatste levende man op de wereld, tegelijkertijd ook de laatste bezitter van een Y-chromosoom. Of toch ongeveer: hij heeft ook nog het gezelschap van een mannelijk kapucijnaapje.
De tiendelige vertaling naar het Nederlands is zopas gestart bij
uitgeverij De Vliegende Hollander.
Dat het uitgangspunt van het verhaal niet uniek is, is redelijk normaal. Dit soort thema's prikkelen de fantasie, maar vergen veel inleving om de personages uiteindelijk in een geloofwaardige setting neer te planten. Hermanns klassieker
Jeremiah, waar trouwens ook een
TV serie is op gebaseerd met dezelfde naam, is een schoolvoorbeeld van een stripreeks in een post-apocalyptische wereld. Ook
Alleen heeft er veel van weg, daar is het een select groepje kinderen die overblijven en proberen te overleven.
Deze Y moet het dus van meer hebben dan dat het om de laatste man ter wereld gaat. In dit eerste deel speelt hij uiteraard een belangrijke rol samen met zijn aapje, maar het verhaal neemt je op verrassende wijze weg van je vooroordelen. Het gaat over een personage in een her op te bouwen wereld waar iets fundamenteel ontbreekt.
Dat vrouwen hun mannetje kunnen staan, is algemeen geweten en blijkt ook uit het verhaal, maar toch blijkt het plots wegvallen van alle mannen voor heel wat problemen te zorgen. Zware thematieken als de honger naar gelijkheid, fascisme, extremisme en anarchie komen allemaal aan bod. Een sterk moment is bijvoorbeeld wanneer men beseft dat alle goede muzikanten zomaar ineens verdwenen zijn.
Het niet uit de weg gaan van zulke thema's, gemengd met de gewiekste humor die de laatste lopende vertegenwoordiger van de andere sekse brengt, maakt van dit eerste deel een draagbaar en interessant stukje literatuur.
De tekenstijl doet direct denken aan Amerikaanse comics, en daar ligt ook de origine.
Pia Guerra zet zonder meer een herkenbaar beeld neer. Haar tekeningen zijn een beetje ruw afgewerkt, maar voldoen uitstekend en vullen aan waar
Brian K. Vaughan wat wilt uitleggen. Wat aan deze integraal leuk is, is dat ook de covers van de vier verschenen delen van deze eerste paperback mee gedrukt zijn. Zoals je zelf
hier kan zien, zitten daar enkele pareltjes tussen.
Y: The last man geeft stof tot nadenken en laat veel ruimte voor avonturen die je wil beleefd hebben. Al is de setting niet meer zo origineel, het is een goed verhaal.
