In onder andere de muziekindustrie is het schering en inslag om van populaire artiesten, zelfs als die al jaren dood zijn, regelmatig ‘nieuw werk’ uit te brengen. Op magische wijze duiken dan nooit eerder gebruikte opnames op, geflankeerd door definitieve, ultieme, geremasterde en definitief ultiem geremasterde verzamelalbums. De meerwaarde ervan is helaas vaak ver te zoeken.
Ook de stripwereld blijft niet gespaard van dit soort truuken van de foor, en vergeef me dan ook dat ik even meewarig het hoofd schudde bij de aanblik van een ‘nieuw’ Franquin-album, terwijl ik er toch van overtuigd was dat de brave man al een tijdje geleden de pen aan Maarten had gegeven.
Houba! –Een liefdesgeschiedenis is in feite een verknipte versie van het Robbedoesalbum
Het nest van de Marsupilami’s, waarin de charmante juffrouw IJzerlijm haar natuurdocumentaire over het liefdesleven van Marsupilami’s in hun natuurlijke habitat presenteert. In de nieuwe versie heeft men echter alle passages met IJzerlijm, Robbedoes en Kwabbernoot vakkundig weggeknipt, om alleen de eigenlijke documentaire over te houden.
Catheline en
Frédéric Jannin pastten ook de kadrering hier en daar aan en het geheel werd opnieuw ingekleurd.
En dat werkt. Ontdaan van alle commentaar en de hele raamvertelling errond, blijft een universeel liefdesverhaal over, waarin de virtuoze tekeningen van grootmeester Franquin met de nieuwe, zeer geslaagde inkleuring beter dan ooit tot hun recht komen. Wanneer de kaft dit album omschrijft als
‘zonder enige twijfel de mooiste liefdesgeschiedenis die ooit in een stripverhaal te zien was’, zijn we zelfs even geneigd dat te geloven. Hier en daar is er een probleempje met de resolutie van de tekeningen die al te veel vergroot zijn, maar een kniesoor die daarover valt, de hermontage is al bij al fraai uitgevoerd.
Deze uitgave is en blijft een foortruuk, maar wel een hele goede, en ik durf zelfs te stellen dat wie hiermee thuiskomt voor een keer goede punten bij zijn geliefde zal scoren voor een stripaankoop.
Dat Franquin vooralsnog de allerbeste stripauteur van de Frans-Belgische school is, zou op zich weinig betoog moeten behoeven,
maar soms kan het geen kwaad om er nog eens aan herinnerd worden. Waarvoor dank.
