Blijkbaar zijn de Nederlanders nogal jaloers op de nieuwe Vlaamse golf. Dankzij inspanningen op diverse vlakken (tijdschriften, beurzen, tentoonstellingen, overheidssteun,…), blijkt er heel wat Vlaams en vooral origineel talent naar boven te komen, terwijl in Nederland men nog steeds moet vertrouwen op de gevestigde waarden.
Ik stond er wat sceptisch tegenover, maar nu heb ik hier een voorbeeld van gezien en ik ben zwaar onder de indruk.
Stijn Gisquière (een talent uit Ink) maakte met Paradijs op Aarde (twee delen) een prachtige bundeling van kortverhaaltjes. Telkens drie bladzijden die ons dankzij de herkenbare personages zo meesleuren in zijn wat pijnlijk grappige wereld. Het lijken wel cursiefjes in stripvorm.
In zo’n kort tijdsbestek weet Gisquière toch een heel verhaal te vertellen, al is het maar door suggestie. Het is verrassend hoe Stijn zijn personages een heel leven weet mee te geven door een paar dialogen, hun uiterlijk en hun houding.
Het eerste boek is erg cynisch, soms zelfs wat donker. De personages lijken het leven niet aan te kunnen, ze lijken geboren voor het ongeluk, of voor het ongelukkig zijn. Het tweede deel is dan iets optimistischer. Het zijn nog steeds alledaagse mensen met alledaagse problemen, maar de sfeer is nu eerder ironisch dan cynisch.
En niet alleen verhaaltechnisch staat Gisquière sterk, ook zijn tekenstijl is erg origineel en tevens verrassend passend bij de wat nostalgische ondertoon. Het lijken zwart-wit tekeningen die nadien hier en daar ingekleurd zijn met zachte, maar verrassende kleuren. Vele pagina's zou je zo kunnen inkaderen en tegen de muur hangen.
Een absolute aanrader, alleen spijtig dat de boekjes zo snel uitgelezen zijn.
Vorig jaar waren er al berichten over een derde deel. Hopelijk komt het er inderdaad van.
België doet dus toch nog mee in de stripwereld.
Ps: ga ook eens kijken op zijn website, daar zie je hoe sterk hij ook is als illustrator.
http://users.skynet.be/stijn.gisquiere/ Pep
