Vastnemen, kijken, achterflap lezen, boek doorbladeren, terugleggen, weer opnemen... Na behoorlijk wat aarzelen kocht ik uiteindelijk toch de beeldroman 'Persepolis'. Dit moet een van m'n moeilijkste aankopen geweest zijn, want ondanks een schitterende gemiddelde score hier op Stripinfo.be schrok de tekenstijl me af...
Als je dit album ter hand neemt vallen onmiddellijk de zwart-wit tekeningen op: die zijn heel sober, kinderlijk bijna. Schaduwen vallen nauwelijks te ontdekken en de meeste 'inkleuring' bestaat uit volledig zwarte vlakken. Slechts hier en daar worden eenvoudige patronen gebruikt om bv. een bedsprei of trui in te kleuren. Dat voor deze stijl werd gekozen is begrijpelijk, want de tekeningen mogen de lezer niet afleiden van de inhoud. Het maakt van dit verhaal wel een bijzonder zwaar beladen geheel.
Dit autobiografische boek verhaalt het leven van Marjane Satrapi net na de Islamitische Revolutie in Iran, die plaatsvond in 1979. We volgende de auteur 14 jaar (en meer dan 340 bladzijden) lang, tot ze de leeftijd van 24 jaar heeft bereikt. Satrapi laat ons zien hoe de ontwikkeling van een meisje tot vrouw in een door godsdienst gedomineerde maatschappij beïnvloed wordt en hoe ze de enorme veranderingen rondom haar ervaart, in vraag stelt, veroordeelt. Haar machteloosheid tegenover de situaties waar ze in terecht komt en het onbegrip van de nieuwe mensen rondom haar zorgen ervoor dat ze van de regen in de drop belandt. Van haar kindertijd tot haar adolescentie (met de daarbij horende eerste verliefdheid, drugs en sex) tot de jong-volwassenheid: elke periode wordt gekenmerkt door nieuwe problemen die op een schitterende wijze in het verhaal verwerkt zitten. Maar ze slaagt er ook in om ons mee te slepen in gevoelens van medeleven met alle mensen die niet achter de fundamentele Islamieten staan. Je kan niet anders dan meevoelen met het onderdrukte deel van het volk. Omdat het Iran van voor de Islamitische revolutie erg leek op onze maatschappij lopen de rillingen soms over je rug: “Kan dit ook bij ons gebeuren?”. Zover zijn we nog lang niet, maar nadenken over fundamentalisme (ook over het Christelijke, dat heel even wordt aangehaald) doe je zeker.
Als ik dit boek herlees, is het om de inhoud! Niet het grafische overtuigt mij van de waarde van dit album, maar wel het ijzersterke verhaal. Nog nooit heb ik zo boeiend kennis genomen van de geschiedenis van een onbekend land en cultuur. Mijn besluit is duidelijk: net als Maus zou dit boek verplichte lectuur moeten zijn voor studenten. En wie deze periode al voorbij is, stapt beter direct een stripspeciaalzaak of bibliotheek binnen.
Geplaatst op 31/01/2010
Citeren
Mooie recensie, Iyo! (y)
Ik heb het boek gekocht nadat ik de
film had gezien, maar ik moet in het boek nog beginnen...
Geplaatst op 01/02/2010
Citeren