Ik weet niet of de auteur van deze strip een bepaald publiek voor ogen had, maar ik kan me slecht voorstellen dat je hier veel plezier aan beleeft, als je helemaal niets weet van het stukje Franse (kunst)geschiedenis waar het in dit beeldverhaal om gaat. Ik denk dat het Gradimir Smudja worst zal wezen; hij houdt kennelijk zo van deze periode, waarin het impressionisme zo'n belangrijke rol speelt, dat hij daar een strip over maakt met een humor die van alle tijden is. Desondanks zijn er nogal wat grappen te genieten, die een lezer zullen ontgaan als je de historische context niet kent.
De 'belle époque' (1890-1910) is op zichzelf al een kleurrijke periode en Smudja kiest daaruit de meest kleurrijke persoon als centrale figuur: graaf Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa (1864-1901).
Smudja wil geen geschiedenis doceren, hij wil ook niet de kunstkenner uithangen, hij wil zelfs geen stripverhaal schrijven. Het verhaal doet er niet aan toe. Smudja voert een bizar en hilarisch toneelstuk op, waarin alle historische personen een rol krijgen. Hij maakt zelf de decors en toont zich daarbij niet alleen een vakbekwaam illustrator, maar vooral iemand die zich stijl en koloriet van die tijd en soms van de verschillende kunstenaars heeft eigen gemaakt. Ik acht dat een buitengewone prestatie. Het resultaat is een voorstelling de Parijse theatertraditie waardig. Het is geen persiflage, zelfs geen hommage. De auteur fantaseert er lustig op los. Het is gewoon dolkomisch met visuele en tekstuele humor.
Geestig, nooit plat en zeer fraai geïllustreerd. Ik heb een hekel aan het woord aanrader, maar dit is er een.
Geplaatst op 19/07/2006
Citeren
