stripINFO.be Forum - UGC

tekst en tekeningen: Winshluss (pseudoniem van Vincent Paronnaud)


Kent u iemand die alles door een roze bril ziet, die de wereld zo mooi vindt, het leven een geschenk Gods noemt en alle mensen fundamenteel goed acht? Wilt u zo iemand wat werkelijkheidszin bijbrengen? Geef hem of haar dan Pinokkio cadeau. De duisternis, het kwaad, de abjectie, de waanzin, de chaos in ons en onze wereld worden volledig tentoongespreid in bovengenoemd stripboek en geen aberratie of afwijking wordt overgeslagen.

Ik geloof niet dat ik ooit het oorspronkelijke verhaal van Carlo Collodi heb gelezen. Als kind heb ik Disney?s filmversie gezien en de vertelling in het toenmalige ?boek voor de jeugd? gelezen, maar dat waren de sprookjes terwijl Collodi?s verhaal een satire is, met educatieve en maatschappijkritische bedoelingen. Walt Disney maakte van ?Peter Pan? een lief en vrolijk verhaal voor het hele gezin, maar het originele boek (en toneelstuk) van J.M. Barrie had een heel andere sfeer en Loisel toont dat in zijn voortreffelijke strip. Ook Winshluss gaat terug naar het origineel (in de eerste uitgave werd Pinokkio zelfs opgehangen) en laat alles achterwege wat maar aan een sprookje doet denken.
Collodi had waarschijnlijk nog een boodschap voor de lezer, hij was immers vrijmetselaar. De lotgevallen van Pinokkio staan vermoedelijk symbool voor de geestelijk vastgeroeste mens, die zich bevrijdt van de onnatuurlijke regels en formaliteiten van onze samenleving, om aldus werkelijk volwassen en zelfstandig te worden. In dit album kan ik echt geen boodschap ontdekken (althans geen bemoedigende). Naast Dantes Hel hebben we nu ook de Hel van Paronnaud.

Op de eerste pagina (bladzijde 5) zien we een vat met nucleair afval op de bodem van de zee belanden. Een fraaie vis (geschikt voor een natuurfilm van Discovery Planet) snoept in zijn onschuld van de inhoud, krijgt op bladzijde 29 buikpijn en verandert op bladzijde 65 in Leviathan, het Bijbelse monster dat de chaos verzinnebeeldt. Op pagina 2 en 3 schiet het baasje zijn poes dood; de spetters zitten op het raam. Dat is om erin te komen, want hierna begint het echte ?sprookje?. Pinokkio is hier een robot, in elkaar geknutseld door Gepetto de doe-het-zelver, een op geld beluste materialist.

De gebeurtenissen rond Pinokkio volgen (volgens mij) de beroemde filmvariant, met de gemene Stromboli, het land van plezier en het zeemonster, maar de lading is gruwelijk. Dit alles wordt uitgebreid met ?De avonturen van Japie Luis?, die zeker niet met pedagogische intenties zijn toegevoegd. Dit album zal bij velen weerzin oproepen, maar toch vind ik dat de goede smaak hier nergens geweld wordt aangedaan. Alle vertellingen zijn gelardeerd met humor. Humor wordt vaak beschreven als een lach met een traan. De tranen zijn hier overduidelijk, maar de lach is er ook, al is die dunnetjes. Zo is er een soort Jack the Ripper ?hij snijdt en passant als een Azteekse priester een slapende clochard het hart uit zijn lijf- die altijd vergezeld wordt door een blinde bedelaar. Herinnert u zich Willie Wortel uit de Donald Duck? Willie werd altijd vergezeld door Lampie, die op de achtergrond grappige belevenissen heeft. Onze Ripper heeft hier steeds een blinde bedelaar bij zich. Terwijl Jack bezig is zijn medemens een poot uit te draaien, botst zijn maatje achtereenvolgens tegen een lantaarnpaal, loopt het water in en valt in een mangat. De grappen zijn echt leuk, maar ze blijven onbarmhartig.

Is er dan niets aardigs of liefs in het leven dat ons wordt voorgeschoteld? Jazeker, in het boek staat ook de ?Sad Sad Song?, wat staat voor ?huisje, boompje, beestje?. In een hutje op de hei woont heel romantisch een verliefd paar. Manlief streelt verrukt de zwangere buik van zijn vrouwtje en gaat daarna de kost verdienen. Helaas, ook dit specimen van menselijk geluk en altruïsme loopt stuk op de realiteit; het kind wordt dood geboren. Er gloort hoop voor de vrouw met het kinderverlangen. De onder spanning staande hormonen worden door Pinokkio gesust; hij eindigt zijn carrière als supertamagotchi, een substituutkind als antwoord op de instinctmatige moederliefde. Verdwaasd ligt onze held in zijn ledikantje in de ruimte te staren. Kan het nog gekker? Het wekt eigenlijk verbazing dat het robotje niet eerst van zijn adoptiefmoeder een avondgebedje moet doen.
Hoe Gepetto zijn leven eindigt verraad ik niet. Ik wil alleen kwijt dat er niets mis is met de fantasie van Winshluss.

Er was nog een leuke mop: Pinokkio wordt op zee het water in geschopt (nou ja? geschoten) en zakt naar de bodem van de diepzee. Een gezonde robot heeft uiteraard geen last van zout water of hoge druk. Terwijl hij beteuterd (dat kan bij een androïde) op de zeegrond zit komt een lantaarnvis nieuwsgierig naderbij. Plotseling ontsteekt Pinokkio zijn lichtogen en de diepzeebewoner schrikt zich de vinketer? Voor wat er daarna gebeurt, moet u goed naar de plaatjes kijken. Verder wil ik niets verklappen.

Ik beweer niet dat dit boek de werkelijkheid van het leven duidt, ik weet zelfs niet of de schrijver dat idee heeft, maar in deze strip is geen ruimte voor vrolijkheid of optimisme; wel voor humor. Deze strip is zeker niet goedkoop (hoe kan het anders bij Oog & Blik), maar is het geld meer dan waard.

Schitterende recensie alweer Hans!
Ik heb het boek al een tijdje in mijn kast staan (de Franse versie) omwille van lovende commentaren hier op de site, maar door de omvang er nog niet toe gekomen het te lezen. Ik moet dus dringend wat tijd maken om mij te laten meeslepen.

Na dit gelezen te hebben staat het op m'n whislist!!!

Bedankt voor de uitmuntende recensie, Hans...

Mij heb je ook overtuigd, ik haal 'm ook in huis!

Ik had hem al in mijn wishlist staan na aanraden van the pope. Maar ik denk dat ik straks nog even passeer langs de SSZ, dan heb ik nog iets te lezen voor morgen.

Vandaag aangeschaft! :D
Pope had me al overtuigd, en ik kwam "toevallig" langs de SSZ... ;)
Ik zal er alleen voorlopig nog niet aan toekomen om te lezen, ben ik bang...
Maar je kan maar wat hebben om naar toe te leven, zal ik maar denken!

Toen ik de recensie las, die zoals steeds schitterend is, ben ik naar de Fnac in Antwerpen gaan kijken naar de strip, maar toen ik de tekeningen zag toch maar laten liggen. :(

Ik heb zaterdag even doorgebladerd & stond me wel aan, spijtig genoeg was hij gereserveerd! :(

Bijbesteld, nog even wachten... :)

Daar kan ik me echt iets bij voorstellen. Ik heb deze strip zeker niet om de fraaie tekeningen aangeschaft. De tekeningen moet je je in hun eenvoud eerder zien als symbolen, karakters, emoticons; zeker niet als illustraties.

Ik heb 'm ook laten liggen omwille van de tekeningen ... :(

ik ben dan weer een groot fan van de tekeningen.
Hans, die zijn trouwens toch juist helemaal niet eenvoudig?? ?(

Vrolijk word je er wel niet van, maar dat is natuurlijk net de bedoeling 8)

Ik vind dat je eens de tijd moet nemen om hem te doorbladeren, ik heb de eerste 10blz gelezen en was meteen veroverd door de geniale eenvoud & de andere benadering van het oorspronkelijk verhaal!!! 8o
Zoals ik het hier aanbevolen kreeg... :]

Heb hem ook laten liggen...
Niet echt m n ding :(

Ben er vandaag aan begonnen, en als je even over de tekeningen kijkt heb je een subliem verhaal... soms wel op het randje af van ranzigheid. De tekeningen zelf geven me een echt jaren 80 gevoel.

Maar een ding is zeker, mijn kinderen gaan toch nog even de Walt Disney versie van Pinokkio lezen of zien ;-).

1. Ik heb het over abjectie. Ranzig vind ik bijv. Jodorowski en Manara in 'Borgia'.
2. Dat 'Jaren 80 gevoel' begrijp ik niet. Je maakt me nieuwsgierig.
3. Naar wat ik gelezen heb, wordt PINOKKIO als Disney's meesterwerk beschouwd, hoewel SNEEUWWITJE beroemder is. Als je die originele film aan je kinderen laat zien ben je als vader goed bezig. Ik heb er hele goede herinneringen aan, maar het is zo lang geleden dat ik het eigenlijk weer eens over zou moeten doen.

Ik heb abjectie als woord toch even opgezocht en kom tot de vaststelling dat het, niet een synoniem is, maar toch bijna dezelfde richting uitgaat zij het met een meer beschaafde ondertoon als ranzig. Het verhaal gebruikt bepaalde prenten die wel zo zijn. Ik heb het zo ook aangevoeld voor mij. Kijk maar op pagina 6, 3de rij 2de tekening of op pagina 16 laatste rij. Of de manier waarop ze de blinde man door het verhaal laten leven.
Hou er ook rekening mee dat ranzig voor mij meer betekent in de vorm van weerzinwekkend, slonzig en stuitend.


Daarvoor moet je bij mij eigenlijk meer naar de kleur invulling gaan van het verhaal. In de jaren 80 waren voor mij strips zoals Rik Ringers, Roel Dijkstra, Buck Danny en vele anderen die uit kwamen, vooral in robbedoes, in deze kleursetting, maar vooral en ook vandaag nog, heb je Cowboy Henk. Ik weet niet of hij in NL bekend is, maar hier heeft hij een serieuze carrière opgebouwd in het weekblad Humo met humoristische gags van 1 blz. . Kamagurka en Herr Seele brengen zowat dezelfde kleurstijl, zij het nu nog iets harder qua kleuren en ook een zelfde type karakter tekenstijl, maar dan wel weer niet zo goed uitgewerkt als deze van Vincent.



Als jonge vader ken ik bijna alle Walt Disney filmen uit het hoofd. Als ik Pinokkio dan opzet vind ik het een goede film maar ben toch meer een fan van Merlijn de tovernaar.

Gisteren ook gekocht :)

Groot gelijk! :)

Myriam is 'm al aan 't lezen, en ze vind het blijkbaar wel heel leuk!

terecht
misschien wel het beste wat ik in 2009 gelezen heb

(edit: al moet ik, als ik even over nadenk, toegeven dat er een dik half jaar later nu ook weer niet zoo veel van is blijven hangen, wat misschien toch wijst op een zeker gebrek aan diepgang. soit, het leesplezier was in elk geval (y) (y) dat weet ik er nog wel van :D )