stripINFO.be Forum - UGC

Niet meer, maar ook niet minder, dan bewondering voor wat Claude Renard en François Schuiten uit de pennen halen in deze toch wel aparte integraal.

Het boek metamorfoses bestaat uit 2 verhalen, De medianen van Cymbiola en De rail. Als je de moeite neemt om de inleidende tekst te lezen waarin, François Schuiten, uitlegt wat de fundering is van deze verhalen, weet je direkt dat dit pas lef hebben is, vertrekken van een paar dromen die levendig worden meegenomen na het ontwaken om dan direkt uit te werken tot een bundel verhalen die in de betere SF drama reeksen horen.

Het eerste wat opvalt als je de bundel opent en begint bij de medianen van Cymbiola zijn de parels van tekeningen. Ik was dankzij Hans al terechtgekomen bij de theorie van de zandkorrel, een van de andere uitstekende werken van het talent van Schuiten, maar dit deel staat nog op een hoger niveau qua tekeningen. Elke tekening is een apart stukje wereld en zodanig verzorgd dat je, moest het album enkel uit tekeningen bestaan, daar al meer dan enkele uren mee zoet bent. Maar het is meer dan dat. Het verhaal is doordacht. Ondanks dat het gebaseerd is op een droom zit er een logica in. De medianen is dan ook duister, de motivering is niet duidelijk, de hoofdrol spelers zijn dat ook niet en dat doet er niet echt toe, de afsluiting van het verhaal sluit toepasselijk ook deze droom.

Bij het volgende korte verhaal Express, dat niet vermeld staat in de databank hier. Krijg je een situatie voorgeschoteld zoals hierboven al min of meer aangeraakt. Dit kort intermezzo is een grafisch verhaal waar je alle elementen zelf mag invullen. De tekenstijl is geheel in de vorm van het hierop volgende De rail en het maakt het een beetje raar en ik weet nog niet of ik het geslaagd vindt. Maar dat zal het herzien en de invulling die ik erzelf aan geef wel uitmaken.

De rail is dan weer andere koek. Je ziet duidelijk waar deze koek is vandaan gehaald. In De duistere steden wordt het meerdere malen aangehaald en ik vraag me af of dit werk niet een soort van bron is voor het materiaal dat nadien is gepubliceerd. De rail is een persoonlijk SF drama, maar wordt naarmate het verhaal verder gaat een menselijk drama. De dieperliggende gedachte is dat alles zichzelf herhaald en we daar dikwijls tegen onze wil de gevolgen moeten van dragen. Het tekenwerk en de tekst zijn niet van de zelfde hoogstaande kwaliteit als de medianen van Cymbiola maar kan er zeker meer dan door.

Ik begrijp dat deze 3 in een bundel zijn terechtgekomen. Als je uitgaat van het gedachtengoed dat alles gebaseerd is op een droom weet je dan ook dat je eigen dromen veelal niet duidelijk zijn en zeker niet altijd geheel lopen zoals je wilt dat ze eindigen. Metamorfoses is dan ook voor mij een apart werk dat een hoge score krijgt en zeker iedereens aandacht mag krijgen.