Uitgeverij
DaedalusStripbewerking:
MorvanTekeningen:
Li-AnInkleuring:
ScarlettTschaï is gebaseerd op de gelijknamige roman van Jack Vance. Ik ben een grote fan van Vance, en heb Tschai al een keer of drie gelezen, dus toen ik die strips in de winkel zag liggen was ik wel heel benieuwd. Bij het doorbladeren echter was ik niet onder de indruk, zodat ik ze toen links heb laten liggen...
Maar alle wegen leiden naar Rome, of in mijn geval naar Tschai, want enkele dagen geleden kreeg ik ze cadeau van een vriend. Den dezen blij, en dus toch de reeks kunnen lezen.
Over het verhaal ga ik kort zijn (Hans Bekker heeft het trouwens al goed geschetst in
zijn recensie): de hoofdpersoon, Adam Reith, komt terecht op de vreemde planeet Tschai, die bevolkt is door allerhande vreemde wezens, mensen en mensachtigen. Hij struint het halve oppervlak af op zoek naar een ruimteschip om terug naar de Aarde te kunnen keren, en komt daarbij
allerlei spannende avonturen tegen.
Het meest opvallende aspect aan deze reeks is dat de tekeningen ver-schrik-ke-lijk slecht zijn! Werkelijk mensen, zoiets heb ik nog nooit gezien: slordig en onafgewerkt, met nietszeggende decors, daarbij een ongelooflijk onvermogen om personages te schetsen, en een totaal gebrek aan enige consistentie
whatsoever in de tekenstijl.
De tekenaar, Li-An, slaagt erin om de hoofdpersonen er in elk album verschillend te laten uitzien en in een andere stijl te tekenen. Onze held Adam Reith ziet er achtereenvolgens uit als een kruising tussen Blueberrey en Thorgal, een jonge knaap uit Rogert en Bertrand, een soort James Bond en tenslotte een complete weirdo met opgesteven haardos. Ik wou dat ik screenshots kon bijvoegen om het te laten zien...
Reken daarbij ook nog dat zijn leeftijd steeds lijkt te veranderen en dan je je wel een aardig beeld vormen.
Bon, over naar het scenario dan. Omdat ik het verhaal al ken is het wat moeilijker om erover te oordelen, maar ik heb de indruk dat Morvan een
niet onaardige poging heeft gedaan om de uitgebreide roman naar acht stripalbums om te zetten. Ik ben wel niet zeker dat hij daarin ook geslaagd is: het gaat soms nogal rap-rap-rap, met hoofdzaken en bijzaken dooreengeklutst, en ik kan me voorstellen dat iemand die de roman niet heeft gelezen gewoonweg geen flauw idee heeft wat er gebeurt. Zelfs ik wist soms niet waarheen het verhaal eigenlijk naartoe aan het gaan was.
Toch heb ik het gevoel dat het ergens nog meevalt. Het zou interessant zijn om iemand die de roman niet kent deze reeks te laten lezen, dan zou blijken of het verhaal min of meer te volgen is of niet.
De inkleuring is, kort gezegd, zwak, en zo lijkt alles aan deze strip slecht te zijn.
En toch... ondanks dit alles waren er enkele schaarse momenten waarin iets van
the magic van het verhaal tot leven kwam. Ik denk hierbij aan enkele scenes met de capriolen van de Phung, het zombie-moment van Helsse en vooral Traz zijn Onmale-ervaring in het Dirdir-jachtgebied. Af en toe kwam ook de milde, ietwat filosofische humor van Vance in de dialogen doorgesijpeld, en dat werkte wel, vond ik.
Besluit:
1. In Tschaï worden de verdienstelijke pogingen van de scenarist vakkundig de nek omgedraaid door een waanzinnige tekenaar en een lusteloze inkleurder. Het oorspronkelijke verhaal van Vance is echter zo goed dat er toch enkele goeie momenten in de reeks te rapen zijn, maar persoonlijk zou ik deze strip aan niemand aanbevelen.
2. Zoals hierboven reeds gezegd, denk ik dat het interessant zou zijn om Tschai eens te laten lezen door iemand die de roman niet kent. Wie weet heeft die er een totaal andere mening over... ?
