stripINFO.be Forum - UGC

scenario : Joe Hill
tekeningen : Gabriel Rodriguez

Deze mooi uitgevoerde HC had al een tijdje mijn aandacht. En ook die van vele anderen, want dit boek verkoopt als zoete broodjes. Wat hield mij tegen ? Joe Hill is de zoon van Stephen King, en laat ik nu geen fan zijn van Stephen King (of van lichte-horror boeken, films of strips in het algemeen). Ik weet het, dat is geen reden om een strip van de hand van zijn zoon niet te kopen, maar tja, het was niet anders.

Joe Hill gebruikt een andere naam om niet constant met zijn vader te worden vergeleken, maar wat baat dat als iedereen toch al weet wie je vader is ?
Locke & Key is Hills eerste stripscenario, maar hij schreef al de roman Heart Shaped Box en een verhalen bundel. Hij won al de meeste prijzen die in die categorie van de literatuur (lichte horror, fantasy en thrillers) te winnen zijn.

Het eerste deeltje van Locke & Key was al uitverkocht de dag dat het uitkwam, en de film- en televisierechten werden al meteen verkocht aan Dimension Films. Ook die hype over de reeks deden mij beslissen van niet te kopen.
Nog zo’n slechte reden om iets niet te lezen…

Is de hype gerechtvaardigd ? JA !
Dit is een heel sterk comicsdebuut : prachtige tekeningen, personages waar je direct mee meeleeft, zeer goed geschreven en genoeg dark fantasy om een heel sterke reeks rond op te bouwen.

Korte inhoud :
Het boek begint met de gruwelijke moord op de vader van het gezin Locke. Niet lang daarna verhuist de weduwe Nina, met haar drie kinderen naar Lovecraft om bij haar schoonbroer te gaan wonen in Keyhouse, een statig landhuis, waar ze haar verdriet zal trachten te verwerken met de nodige liters kwaliteitswijn.
De oudste zoon, Ty, worstelt met een enorm schuldgevoel over wat er is gebeurd. Hij had geen goede band met zijn vader en heeft hem soms dood gewenst.
Kinsey, de dochter, tracht zich in de nasleep van het drama zo onopvallend mogelijk door het leven te bewegen, hoewel ze in hart en nieren een rebel is.
En dan is er nog Bode, de jongste van het gezin, een dromerig lief jongetje die fantastische ontdekkingen doet in het huis van zijn voorouders : deuren die je naar andere plaatsen voeren (mits de juiste sleutel), een deur waardoor je geest en lichaam gescheiden worden als je erdoor gaat, een mysterieuze waterput...

De personages zijn fantastisch goed uitgewerkt, alles voelt reëel aan,… Bij griezelverhalen gebeurt het vaak dat je te maken hebt met een cliché-verhaal gevuld met karikaturen (wat ook tof kan zijn), maar dit is hier duidelijk niet het geval. En het huis is, zoals in elk goed horror/fantasy verhaal, ook een personage.

Rodriguez’ tekeningen zijn waarlijk subliem. De personages zijn perfect tot leven gebracht op het papier, en hij weet de horror op een niet gruwelijke maar zeer effectieve manier te tekenen.

Dit boek is het eerste hoofdstuk uit een reeks die van mij nog lang mag lopen, maar sluit toch af op een aanvaardbare manier. Gaan de makers dit hoge niveau kunnen aanhouden ? Ik hoop alvast van wel.

Blijkbaar ben ik nu toch plots fan van ‘lichte’ horror.
Als het maar goed gemaakt is. En dat is dit boek !


Met dank aan Spiff (nu Koen)