stripINFO.be Forum - UGC

genre: mysterieverhaal met goed gedoseerde romantiek

Kern van dit verhaal is een sprong in de tijd, in dit geval achterwaarts. Tijdsprongen zijn al zo gewoon in film en lectuur, dat het bijna gaat vervelen, maar het wordt hier toch weer op een bijzondere manier gebracht, die mij het album achter elkaar deed uitlezen.

Stanislas, kortweg Stan genoemd, loopt in juni 1996 in Parijs, hoort zijn naam roepen en ziet een oude vrouw die er slecht aan toe is. Met zwakke stem uit ze enkele dichterlijke en geheimzinnige volzinnen, geeft Stan een ring met een scarabee en sterft dan in zijn armen. Het enige wat hij bij haar vindt is een foto die zo’n kleine eeuw oud is. Bij de politie blijkt de vrouw onbekend en Stan regelt daarom de begrafenis. Door het gebeuren is hij enigszins uit het lood geslagen en dat blijft niet onopgemerkt bij zijn vriendin Bertille, een lief en modern meisje, dat zich evenwel geen knollen voor citroenen laat verkopen en soms scherp uit de hoek kan komen. Om hem te helpen het raadsel op te lossen vergroot ze de foto uit en ontdekt niet alleen een familiewapen, dat hen beiden naar Auvergne zal voeren, maar ook dat haar vriend op de foto uit een raam staat te kijken.

Bertille en Sasmira, een geheimzinnige vrouw uit het verleden, vallen in Stans geest soms samen; hij voelt zich als het ware door de laatste geroepen over de grenzen van de tijd heen. Stans vriendin heeft het bepaald niet gemakkelijk met hem, maar haar liefde is tot nu toe tegen de situatie opgewassen. Eenmaal in Auvergne aangekomen stapelen de geheimzinnigheden zich op en de belevenissen van het sympathieke koppel zijn het lezen zeker waard.
Ik weet niet wat het volgende deel zal brengen, maar er is nog zeer veel onduidelijk. Nog eens tien jaar wachten kan de auteur zijn lezers niet aandoen.

Ondanks het feit dat Vicomte met beeld en taal een prachtige en tegelijk raadselachtige sfeer weet op te roepen, ben ik toch niet kapot van de tekeningen, die ik weliswaar vakkundig maar ook vakmatig vindt, waaraan het eigene moeilijk te vinden is. Waar hij vrouwen tekent komt Vicomte echter pas op dreef. De vrijpartij van Stan en Bertille is prachtig, maar de toegift met schetsen en tekeningen overtreffen dat moment nog. Vrouwenogen zijn Vicomte ook toevertrouwd; op veel bladzijden kijken ze me aan en laten me niet onberoerd. Maar gelukkig, nergens raakt de strip de sentimentaliteit.