Een soldaat heeft dagenlang onder oorverdovend granaatvuur gelegen, hij heeft aan nutteloze bajonetcharges deelgenomen waarbij tientallen kameraden door mitrailleurs werden neergemaaid, hij heeft een gasaanval overleefd en de spaarzame uren zonder oorlogsgeweld doorgebracht in de modder, waarbij het vel van zijn loopgraafvoeten viel en de luizen zijn hoofdhuid belaagden. Shellshocked en ziek, rillend van de kou onder een vochtige deken die niets verwarmt, wordt hij geteisterd door hallucinaties. Hoe zouden de dromen van zo’n man eruit zien? Een groot bordeel vol met naakte vrouwen? Zelfs zonder granaatvuur kan je dat gebeuren.
Wat voor nachtmerries zou een man als Tardi hebben als hij verdoofd door het geweld, uitgeput en koortsig in een granaattrechter ligt? Als ik Tardi’s fantasieën in ‘Isabelle Avondrood’ en ‘Het besloten land’ voor de geest haal, wetend dat ook hij zijn geestesvruchten aan een uitgever moet slijten, dan begin ik grip te krijgen op ‘Het ware verhaal van de onbekende soldaat’.
De verbeelding van Tardi tart elke verbeelding. Een fantastische strip in tweeërlei betekenissen van het woord. Taal en tekeningen sluiten naadloos op elkaar aan om een droomwereld op te roepen voor de lezer en, hoe kan het anders: het is immers Tardi’s eigen droomwereld.
Ik hoop overigens wel dat Tardi goed slaapt en niet voortdurend geplaagd wordt door boze dromen; hij verdient een goede nachtrust.
Geplaatst op 04/01/2009
Citeren
