genre: sciencefiction
Met ‘De reis naar de maan’, Naar het middelpunt der aarde’ en ’20.000 mijlen onder zee’ van Jules Verne, ‘De tijdmachine’, en ‘Oorlog der werelden’ van H.G. Wells, plus nog een tiental andere uiterst beroemde sciencefictionboeken, heb ik het over verhalen die hun bekendheid in de eerste plaats hebben te danken aan de buitengewone originaliteit en gedurfde fantasie van hun scheppers. Er is evenwel een weinig bekend verhaal dat in dit opzicht volledig in dit rijtje thuishoort, maar nooit genoemd wordt: ‘Het levende eiland’ van Pieter Kuhn. Het is waar: Pieter Kuhn valt niet vergelijken met Marten Toonder. Hij is geen literator of stripkunstenaar (wel een uitstekend tekenaar) en zijn verhalen zijn nooit boven de sfeer van het jongensboek uitgekomen, maar fantasie had hij in ruime mate. In bovengenoemde krantenstrip overtreft hij zich zelf en bereikt de top van de sciencefiction. De ‘sense of wonder’ wordt bij hem zelfs visueel opgeroepen. Natuurlijk, alle bovengenoemde boeken zijn door de werkelijkheid achterhaald, maar bij het verschijnen van deze verhalen werd hun fantasie niet gedicteerd of gehinderd door wetenschap of kennis.
Stel u voor: een enorme bol die in een reusachtige trog in de Stille Oceaan ligt, waarbij slechts een klein gedeelte boven water uitsteekt waardoor het voor iedereen een gewoon eilandje lijkt. Deze bol heeft een bijzondere structuur en een eigen magnetisch veld, tegengesteld aan dat van de aarde, met als gevolg dat het gewicht van deze minimaan in ruste, betrekkelijk gering is.
Op deze bol wordt een kernenergiecentrale gebouwd die genoeg vermogen levert om de eilandbol uit het water te lichten en met een select gezelschap richting maan te sturen. Zo mogelijk nog fantastischer dan met Jule Vernes kanon mensen naar onze naaste buur te schieten.
Maar het mooiste komt nog: de maan blijkt aan de achterkant hol te zijn (het eerste rondje om de maan moest toen nog gemaakt worden) en in deze gigantische grot leven holbewoners in de vorm van ethermonsters, enorme angstwekkende structuren opgebouwd uit radioactief gas. Dit alles gevat in een spannend verhaal, waarbij Rob en zijn vrienden het tegen de slechteriken moeten opnemen, die natuurlijk het onderspit delven.
Kan het fantastischer?
Geplaatst op 28/12/2008
Citeren
