Scenario & tekeningen : Frank Miller
Kleur : Lynn Varley
Uitgeverij : DC
Ronin werd als mini reeks uitgegeven door DC, in 1983 en 1984.
In een
dystopisch New York in de nabije toekomst, wordt een ronin, een samurai zonder meester dus, gereïncarneerd.
Deze zesdelige mini reeks is beïnvloed door manga maar het blijft natuurlijk eerst en vooral een boek in Millers stijl, die zich toen nog volop aan het ontwikkelen was.
De reeks Ronin, sindsdien steeds in bundel beschikbaar geweest, dus vanaf nu heb ik het gewoon over het boek, kwam vlak na Millers historische run op Daredevil, en voor zijn echte doorbraak met Dark Knight Returns.
Voor wie zich echt niet kan inhouden, in wikipedia (engelstalig) kan je de inhoud lezen, maar het staat waarschijnlijk vol spoilers, en ik wil het nu net niet teveel over die inhoud hebben, zodat de mensen die het boek willen lezen, er net zoveel plezier zouden aan beleven als ik.
Voor een doorsnee striplezer, is dit geen gemakkelijke strip, je moet er je gedachten bijhouden. Miller laat in deze TPB de samurai-thematiek samengaan met een somber toekomstbeeld van New York, biochemie en artificiële intelligentie.
Miller kreeg van uitgeverij DC volledige creatieve vrijheid (het boek maakt
geen deel uit van het DC Universum). Hij creëerde een nieuwe stijl die veraf stond van het werk dat hij deed voor Daredevil, je ziet al de kiemen van wat hij later zal doen in "The Dark Knight Returns".
Ronin begint redelijk traditioneel maar ontaard in een filmisch, apocalyptisch en uitermate meeslepend cyberpunk-werkstuk dat je verweesd achterlaat...
Waarom ik Ronin zo’n belangrijke strip vind :
1) Ronin is 25 jaar oud. Maar als je het boek leest, dan zou je denken dat het nog maar pas uit is, en gemaakt door een nieuw opkomend visionair. Ok, Miller was toen ook een opkomend visionair, maar het feit dat die strip nu nog zo modern aanvoelt, maakt hem tijdloos, dus klassiek.
2) In deze strip gebruikt Miller verteltechnieken (zowel in scenario als in tekeningen), die revolutionair waren in 1983, maar die door velen overgenomen of toch bestudeerd zijn, langs beide kanten van de plas. Al is het boek 25 jaar oud, sommige van zijn technieken zijn nu nog revolutionair, voor een lezer als ik, die jaren de ‘frans-belgische main stream’ strip gewend was (toen ik het boek voor het eerst las).
3) Het is één van die trades die mij hebben doen inzien dat comics zoveel meer zijn dan enkel en alleen de cliché comics die ik dacht dat ze waren. In de vroege jaren 80 had men ginds al door dat de strip een op zichzelf staande kunstvorm is, waarmee dient geëxperimenteerd te worden. Ik zou wel eens een mainstream europese strip uit die periode willen zien, die naast zo goed, ook zo met het medium ‘speelt’. Zelfs nu nog zit de main stream europese (Frankrijk dus) strip veel meer in de keurslijf van de vorm, dan de comic. (En ronin was main stream, het is uitgegeven door DC.)
4) Het is natuurlijk ook nog eens een subliem verhaal, en prachtig getekend, maar over de tekeningen zijn de meningen verdeeld. Laat u niet misleiden als je eens vlug door de strip bladert. De tekeningen zijn prachtig en volledig passend bij de strip, vind ik, al zou je dat op het eerste zicht niet zeggen. Het blijft Miller, maar in een heel andere stijl dan bijvoorbeeld Sin City.
5) Deze strip verdient het gewoon van door iedereen gelezen te worden. Het is een mijlpaal in de revolutie die Miller in de jaren 80 ontketend heeft. (En niet alleen in de comic, Miller klonk ook hier door, zij het bij de happy few. Andreas bijvoorbeeld, liet zich maar wat graag ook door Ronin en Miller beïnvloeden.)
Het boek zit al sinds 1998 in Hollywoods development hell. De film zal er ooit wel komen, er zou onlangs zelfs een regiseur zijn aangeduid, maar lees toch maar eerst het boek. Je zal een goeie strip gelezen hebben ! (
Frank Miller films )
