Het aangeven van een genre is in dit geval bijzonder moeilijk, omdat na lezing van het eerste deel nog te veel onduidelijk is. De opzet van het verhaal is ingewikkeld, maar ook ingenieus. Ik ga ervan uit dat de verteller Pierre Zakhano is of dat een reporter uit Pierre's boek citeert, een boek dat dankzij Lise en voor Lise geschreven is.
Pierre is een jongen zonder moeder en Lise is een meisje zonder vader. Pierre's moeder en Lise's vader zijn er samen vandoor gegaan en, in ieder geval fysiek, uit beider levens verdwenen. Pierre wordt door zijn leeftijdgenootjes niet geaccepteerd. Lise wordt door haar moeder, die de mentale klap van de verdwijning van haar echtgenoot nooit te boven is gekomen, in een kasteel afgezonderd gehouden. Twee geïsoleerde, eenzame kinderen die tegenover elkaar wonen en op elkaar zijn aangewezen. Lise maakt voor Pierre tekeningen van insecten die haar angsten verbeelden en Pierre vertelt haar verhalen om die angsten te overwinnen. Voeg daarbij Lise's invalide grootmoeder die 's nachts op rode schoentjes danst en Pierre's vader die een geheime magische verteltechniek beheerst en je proeft de sfeer van Edgar Allen Poe. Wat die zaden van het paradijs zijn moet men zelf maar lezen, maar ik vindt het hoogst origineel. Wanneer Pierre zijn verhalen vertelt krijgt de strip ook iets poëtisch en sprookjesachtig.
De tekeningen zijn op zich niet bijzonder, maar passen goed bij het verhaal. Dat schrijver en tekenaar een en dezelfde persoon zijn, is hier duidelijk een voordeel. De sobere en enigszins sombere inkleuring onderstreept de griezelsfeer. De eenzaamheid wordt prachtig verbeeld door de zeer spaarzame tekst; alleen al acht pagina's zonder een woord.
Dit deel is duidelijk een aanloop voor bijzondere gebeurtenissen in de toekomst; gebeurtenissen met een droevig, gruwelijk of parapsychologisch karakter. De strip is zwanger van onheil. Ik ben benieuwd waar het heen gaat.
Uitgever, wanneer komt het volgende deel?
Geplaatst op 25/01/2006
Citeren
