De sfeer van dit stripverhaal rust op drie pijlers, die elk in staat zijn de lezer nieuwsgierig te maken:
1. Nostradamus, wiens geheimzinnige (wellicht onzinnige) geschriften tot op de dag van vandaag mensen weten te boeien, juist en vooral omdat ze duister en poly-interpretabel zijn.
2. Richelieu de kardinaal in pantser, waarbij een buitengewoon sterke geest in een zwak en ziekelijk lichaam huisde. Een politieke intrigant en tegelijk een vroom geestelijke.
3. De vrijmetselarij die door zijn geslotenheid en nadruk op rituelen voor velen een mysterieus karakter heeft.
Dit zijn zeker ingrediënten om een boeiend verhaal te schrijven en dit eerste deel ontbreekt het dan ook niet aan spanning en laat zich bovendien gemakkelijk lezen.
Buiten de bovengenoemde historische figuren kent de strip nog meer interessante personen, waaronder drie die door een eed van hun vaders met elkaar verbonden zijn:
1. Walaya, een Afrikaans meisje met dreadlocks, een gepantserde bh en panterklauw, waarvan het vaderschap tot nu toe onduidelijk is. Ze is sluw, lenig en sterk en laat zich de kaas niet van het brood eten. (Ik vraag me wel af of Richelieu een vrouw met een dergelijke uitdossing ontvangen zou hebben.)
2. Erik Gustavson, een grote sterke Zweed, huursoldaat om het avontuur en niet om het geld. Een man met een onstuimig, optimistisch en aanstekelijk karakter die nergens bang voor is.
3. Joachim Jordanus Pratentis, arts en adviseur van Richelieu met kennelijk ook militaire vaardigheden. Een rustige man van het type 'eerst denken, dan doen'.
Drie zeer verschillende mensen, die een onbegrijpelijke taak hebben te vervullen en daarin worden gedwarsboomd door machtige en geheimzinnige vijanden, die moord niet schuwen. Alles is aanwezig voor een goed verhaal. Kijken waar dit heen gaat. Dit soort verhalen kunnen nog wel eens een zo'n semi-moralistische 'Suske en Wiske'-ontknoping krijgen, waarmee alles als een pudding in elkaar zakt.
De realistische tekeningen zijn zonder meer uitstekend en de kleuren dragen bij tot de mysterieuze sfeer. Opvallend is dat hele scènes meestal een enkele basistint hebben, waarbij soms een enkel plaatje hiervan afwijkt.
Ik zal het volgende album zeker kopen.
Geplaatst op 13/01/2006
Citeren