Opaal is een fantasiewereld die in een ver verleden beheerst werd door de Titanen, kennelijk goden of op zijn minst halfgoden. Deze Titanen streefden een wereld van vrede en rechtvaardigheid na, daarbij geholpen door de uiterst krachtige magie van de door hen ontdekte stenen. Helaas de Titanen verdwenen en lieten het mensdom verweesd achter. Het machtsvacuüm werd opgevuld door een kwaadaardige priesterkaste die ook beslag wist te leggen op de magische stenen. Tijdens de verdwijning van de Titanen speelde de mens Cohars een belangrijke rol, maar voor het volk van Opaal is die rol duister. Door de priesters wordt Cohars als een vileine ketter afgeschilderd. In de tijd waarin dit verhaal speelt heeft de clerus de macht in handen en voert een waar schrikbewind uit, waarbij hen behalve magie ook een machtig krijgsapparaat ten dienste staat.
Ver van de hoofdstad leeft Darko, onwetend van het feit dat hij een directe afstammeling is van Cohars. Deze Darko blijkt te zijn voorbestemd om Opaal, dat niet alleen een wereld van mensen is maar ook van vele andere intelligente of minder intelligente rassen (nu eens geen elfen en dwergen), te verlossen van de klerikale pest.
Er zijn nu drie delen verschenen en Darko is nog lang niet klaar. Wat belangrijk is: ik heb me geen moment verveeld en zie uit naar het volgende deel. We hoeven geen vergelijkingen te maken met Tolkiens meesterwerk, het gaat hier om pure ontspanning verpakt in een vakkundig vervaardigde strip. De tekeningen zijn goed tot zeer goed. Ik heb de indruk dat de tekenstijl in het tweede deel wat strakker geworden is (voorbeeld: Darko's haar ziet er in het eerste deel anders uit dan in het tweede) en ook de inkleuring lijkt mij te zijn gewijzigd.
Arleston heeft veel succes geboekt met Lanfeust van Troy, maar Opaal acht ik zeker niet minder. De tekeningen doen in fantasie niet onder voor de tekst.
Geplaatst op 29/12/2005
Citeren
