Zoals de meeste jonge kereltjes fantaseerden Kenji en z'n vrienden er in hun jeugd op los. Zo zouden zij de redders van de wereld worden. Om hun vriendschapsband nog te versterken, creëerden de jongens een teken dat alleen zij kenden. Pakweg 25 jaar later is Kenji een gewone verkoper en heeft hij niet zoveel contact meer met zijn vrienden van toen. Ondertussen doen verschrikkelijke verhalen de ronde over dodelijke virussen en gevaarlijke sekten. Kenji lijkt niets te maken te hebben met deze voorvallen, maar als zijn jeugdvriend Donkey zelfmoord pleegt en het teken van vroeger weer naar boven komt, lijkt alsof Kenji dit allemaal al eens heeft meegemaakt.
Naoki Urasawa werd bekend dankzij de topper Monster. Het was dan ook afwachten hoe de opvolger het ervan af zou brengen. Beginnen we met de tekenstijl. De stijl van Urasawa is meer westers gericht, maar die bevalt mij zeer goed. Vooral de kleine Kanna is zeer schattig getekend. Urasawa heeft talent en hij toont het ook.
Dan het verhaal. Het verhaal wordt verteld in twee delen: een eerste deel waar Kenji nog jong was en een tweede deel waar hij volwassen is. Het goede hieraan is dat er twee sferen gecreëerd worden. Een ontspannende, ietwat nostalgische sfeer voor de jeugd en een spannende, beklijvende sfeer voor het eigenlijke verhaal in het heden. Het is ook die reden waarom ik deze reeks zo goed vind. Enkel het verhaal van het heden zou niet slecht zijn (het is prachtig uitgewerkt, duidelijk over nagedacht), maar wel een beetje eentonig en misschien zelfs helemaal niet zo beklijvend. Dankzij de sprongen in de tijd wordt er voor een vreemde, maar aangename sfeer gezorgd die mij helemaal in de ban houdt. Ik had de eerste twee albums dan ook vliegensvlug uit... topper!
Geplaatst op 10/12/2005
Citeren
