Op Costa Verde zitten XIII, Jones, Carrington en de rest van hun gezelgschap ondergedoken op een klein eilandje, terwijl ze zoeken naar de oplossing van de locatie van het goud van Maximiliaan. Eens ze er achter komen dat de oplossing misschien wel in het Gaelisch is geformuleerd, gaat de bal opnieuw aan het rollen.
Inmiddels is Frank Giordino not amused als hij er achter komt dat de waarheid omtrent zijn betrokkenheid in allerlei schandalen aan het licht dreigt te komen. Nogmaals wil hij alles op alles zetten om XIII uit de weg te ruimen.
Met dit, volgens scenarist Jean Van Hamme, voorlaatste deel van de uiterst populaire reeks XIII, komt het einde duidelijk stilaan in zicht. Van Hamme begint stilaan een hele hoop verhaallijnen af te ronden waardoor er in dit album minder plaats is voor actie. Maar goed ook, want in de vorige albums gebeurde er ook weinig meer dan actie en achtervolgingen. Toch haalt het scenario bijlange niet het niveau van de eerste delen. Inmiddels zijn alle personages zo goed gekend door de lezer dat geen van allen iets verassends uithalen en het verhaalverloop is simpelweg te voorspelbaar, zeker naar Van Hamme's normen. Als scenarist heeft hij niets meer te bewijzen, en dat probeert hij dus ook niet. Hier en daar demonstreert hij nog eens dat hij zich goed gedocumenteerd heeft, maar verder komt het niet. Toch is het duidelijk: hij kent zijn stiel. Het hele album verveelt dan ook geen ogenblik en alle ingredienten zijn netjes gedoseerd.
Ook tekenaar Vance hoeft niets meer te bewijzen. Zijn gekende hyperrealistische stijl is gewoon zeer verzorgd en, ook al, goed gedocumenteerd. Sommige mensen vinden het fantastisch, anderen vinden het dan weer kil en onpersoonlijk. Vakwerk is het zeker.
Al bij al een vrij ongeïnspireerd album dat toch geen enkel moment verveelt. Het lijkt wel Van Hamme's handelsmerk te worden!
Geplaatst op 30/09/2005
Citeren
