stripINFO.be Forum - UGC

Maus is een boek dat velen niet spontaan zullen vastnemen om te lezen. De eerste indruk bij het bekijken van zowel de omslag als de inhoud is er een van wanorde. Het geheel heeft op het eerste zicht iets 'onleesbaars' over zich, mede door de keuze van de auteur om de hoofdpersonages als muizen en katten voor te stellen. Spontaan zou ik dit boek nooit meegenomen hebben naar huis. Omdat dit album op moment van schrijven op de eerste plaats prijkt in de top-100 van uw favoriete strip-webstek, schafte ik het me toch aan. En daar heb ik geen moment spijt van gehad!
Reeds van bij aanvang blijkt de gehanteerde tekenstijl de perfecte keuze voor dit verhaal. De pentekeningen in zwart-wit waarbij alle volkeren als een andere diersoort worden afgebeeld sleuren je mee in een dramatisch geheel waarbij de gevoelens sterk tot uiting komen, onder meer dankzij de verdierlijking van volkeren. Joden als muizen en Nazi's als katten? Subliem!

Iets meer over de inhoud van het boek zelf (ik spreek over een boek omdat zowel de inhoud als de uitvoering en omvang van dit album je meer het gevoel geven een leesboek in de hand te hebben dan een stripverhaal)...
Een korte inleiding maakt de lezer vertrouwd met de hoofdfiguren: de auteur Artie en zijn vader Vladek Spiegelman, een overlever van de holocaust. Al van bij het begin blijkt duidelijk dat vader en zoon een moelijke relatie hebben, mede door de traumatische ervaringen van de vader in de concentratiekampen en de onmogelijkheid van diens nakomeling om zich die wreedheden ten volle te kunnen voorstellen. Toch is de zoon vastbesloten om het verhaal van zijn ouders vast te leggen in de vorm van een stripverhaal. Hiervoor heeft hij ellenlange gesprekken met diens zieke vader. In 11 hoofdstukken (6 in het eerste boek en 5 in het tweede) geeft Art(ie) de gesprekken zelf, zijn worsteling met het karakter van z'n vader en het overlevingsverhaal van zijn beide ouders weer. De lezer volgt de interviews live mee. Zowel de discussies als de verhalen van de vader worden door elkaar getekend, in een zelfde stijl. Toch krijg je geen enkele kans om heden en verleden met elkaar te verwarren. Je wordt, willen of niet, meegesleurd in het levensverhaal van deze twee hoofdpersonages.

Conclusie: een album dat bij iedereen, maar in het bijzonder bij elke stripliefhebber en iedereen die zich een beeld wil vormen van de verschrikkingen van '40-'45, op de boekenplank zou moeten staan!

Ik was al van plan om dit boek ooit eens te lezen, maar nu ga ik er eens werk van maken!

Bedankt voor de recensie

Ik heb het boek ooit eens beginnen lezen in het nederlands, maar kort daarna kon ik voor weinig geld een engelstalige HC kopen (alles in één band, en ik lees mijn amerikaanse strips nu eenmaal liefst in de originele taal), en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de vertaling een beetje tegenvalt (zoals zo vaak, zowel uit het frans als uit het engels). De vertaling van Spiegelmans vader, die een gebrekkig engels spreekt, viel mij bijvoorbeeld zeer tegen.

Ik weet niet zoveel meer van de nederlandtalige versie, maar de engelse was volgens mijn herinneringen veel grappiger. Let op : niet grappig grappig (euh...) maar toch, Spiegelman gebruikt een vorm van humor, ondanks het zware onderwerp, die het boek naar een hoger niveau tilt. En het engels van Spiegelmans vader ligt nogal vaak aan de basis van die humor.

Toen het boek de Pullitzer kreeg, dacht ik nog : tja, dat is niet raar, het gaat over de hollocaust, een andere strip zal die prijs nooit krijgen. En dat denk ik nog altijd, maar nu ik 'm gelezen heb denk ik ook : die strip verdient die prijs ook gewoon, ongeacht het onderwerp (dat natuurlijk wel hielp om de prijs te winnen), het is namelijk een ZEER goeie strip.

De tekeningen hebben mij ook lang tegengehouden om eraan te beginnen, maar ik heb de laatste jaren geleerd dat tekeningen bij comics en graphic novels bij het doorbladeren van het boek vaak 'tegenvallen', maar eens je het boek aan het lezen bent, die tekeningen plots heel erg gaan passen bij het verhaal. Hoe ze het soms doen om de juiste tekenaar bij het juiste scenario te vinden ? Editors hebben daar veel werk ;) , en hier zouden ze dat ook beter gaan gebruiken, editors, al is het maar om de scenarios hier wat bij te sturen... :P
Soit : de tekeningen van Maus zijn zeer goed, eens je het boek leest. En, komt er nog bij dat scenarist en de tekenaar dezelfde persoon is (zijn) ;), dus Spiegelman zal zelf wel weten welke tekeningen het best bij dit boek passen.

Genoeg gezeverd : Maus is een terechte klassieker !

Begrijp ik dat dit boek (deze strip) autobiografisch is?

Yip!

Ik heb het boek eens mogen lenen van myn leraar latijn,wat me opviel is dat Art Spiegelmann het eigenlijk erger maakt door van joden muizen te maken enz.. maar ik denk dat het komt omdat we in films en tv het al gewoon zyn van doden te (niet echte natuurlijk) zien en dat het "dieren geweld" eigenlijk erger doet lijken en een "nog" hardere blik werpt op de holocaust wat natuurlijk al verschrikkelijk was..

Het boek moet ik nog aanschaffen. Ga dit ook zeker doen na deze uitstekende recensie.
Maar de werkelijkheid is eigenlijk altijd erger dan de fantasie van wie dan ook in welk boek dan ook.

Een voorbeeld hiervan is dat de Duitsers in de concentratiekampen hun herdershonden voor de lol wat kleine kinderen lieten verscheuren, onder het oog van hun ouders en andere Joden.
Ik denk niet dat dit thema in het boek aan bod komt, want een hoop mensen geloven dit niet.
Het boek zou dan minder verkopen vanwege de ongeloofwaardigheid.
Of hebben jullie nog wat grotere wreedheden in het boek ontdekt?

Misschien heeft dit boek ook enige verwantschap met "Wereldoorlog bij de dieren".
Wie heeft beide boeken gelezen en kan hier wat over zeggen?

Neen, dit voorbeeld komt niet voor in het boek en wat mij betreft staan er ook geen grotere wreedheden in dan die die jij beschrijft. Dat de werkelijkheid onze ergste nachtmerries verre overtreft, ben ik volledig met je eens.
Volgens mij wou de auteur ook niet een zoveelste verhaal maken over de gruwelen van de concentratiekampen (hoewel ze onoverkomelijk wel in beeld komen), maar snijdt hij wel een aantal andere zaken aan, die in veel boeken/films (bij mijn weten) niet voorkomen. De moeilijkheden en lasten die de kinderen ervaren hebben met 'overlevers' bv. Ook het verraad binnen de eigen gemeenschap om toch maar te kunnen overleven komt in beeld. Het zijn deze zaken die het boek zo uniek maken, samen met de tekenstijl natuurlijk.

Bedankt voor de zo mooie recensie, deze zal bij m'n volgend bezoek aan de SSZ voorrang krijgen... 8)

Maar goed, dit is dus geen fantasie, maar een autobiografisch werk, waarin de herinneringen van een Holocaustoverlevende verwerkt zijn. Het verhaal van de herdershonden zal net zo goed van overlevenden afkomstig zijn, neem ik aan.



Ik zou eerder denken dat het niet voorkomt omdat het blijkbaar niet deel uitmaakt van Spiegelmans vaders beleving van de oorlog. Het is niet het doel van de auteur om een uitputtend overzicht te geven van alle Nazi-wreedheden in concentratiekampen, maar de relatie met zijn vader en diens geschiedenis te beschrijven. Bovendien lijkt het me niet dat Spiegelman dit uiterst persoonlijke verslag gekuist heeft met verkoopcijfers in het achterhoofd.

PS Ik moet zeggen dat het me wel een tikje verbaast dat allerlei 'stripgrootbezitters' op deze site Maus blijkbaar nog niet gelezen hebben. Voor mij staat dat een beetje gelijk aan iemand met drieduizend cd's in zijn kast die zegt: "The Beatles? Ja, die moet ik altijd nog eens een keertje proberen." ;-)

Als ik dat hier zo allemaal lees ga ik toch eens de ommekeer moeten maken naar de "betere strip" nu de toekomst van Z press onzeker is (heb nog altijd de gewone reeksen rode ridder ...)

?( ?( ?(

Ehhhh, The Beatles... ?(

:P

Zeer goede recensie, het boek me zeer hard ontroerd. Het is een boek dat je altijd bijblijft. Inderdaad de voorstelling van de verschillende bevolkingsgroepen is geniaal. Wat ook zeer origineel was dat de totstandkoming mee in het boek verwerkt was.

Er zijn natuurlijk talloze autobiografische boeken over Auschwitz geschreven die allemaal het lezen waard zijn.
Zelf heb ik nog regelmatig contact met 'overlevers'
Het verhaal van de herdershonden kon niemand bevestigen overigens. Wel van baby's die levend op brandstapels werden geworpen en tegen muren geslagen :-(