stripINFO.be Forum - UGC

Gamaliel trekt op de vooravond van Pesach met zijn vader, Yaacov, naar Jeruzalem om een bok te offeren. Aan de ingang van de tempel wordt Yaacov na een opstootje door de Romeinen gevangen genomen. Gamaliel kan ontsnappen en komt in een kamp buiten Jeruzalem terecht. In dit derde deel, met de hoogst originele titel Gij zult een bokje niet koken in de melk van zijn moeder, trekt hij samen met de vrome schriftgeleerde Jozua opnieuw naar de stad om zijn vader te bevrijden. In het door de Romeinen bezette Jeruzalem heerst een gespannen sfeer. Een opstand hangt in de lucht. Dit houdt Gamaliel niet tegen een gladiatoren gevecht bij te wonen. Hij meent echter in een van de vechters zijn vader te herkennen. Doodgemoedereerd stapt hij in de arena om te checken of zijn vermoeden juist is...

Waarom is deze strip zo anders dan de andere? Misschien door het gedurfde, niet-commerciële uitgangspunt. Het verhaal speelt zich 2000 jaar geleden in Judea af en de nadruk ligt vooral op gesprekken over religie. Maar verwacht geen onleesbaar, hoogdravend gezwets. Eenvoud is het motto van Zwarte Olijven. Het scenario is typisch Sfar: schitterende dialogen, subtiele humor en kleurrijke figuren. Zoals Camulos en Cotus, de twee deserterende Gallische huursoldaten die constant aan seks denken en aan vechten een broertje dood hebben (ze komen wellicht niet uit het dorpje dat wij zo goed kennen). Zij laten zich zelfs besnijden om in het kamp te mogen blijven en niet terug naar het Romeinse leger te moeten. Of Jozua, die zich op het fundamentalistische af strikt aan de joodse wetten houdt, maar zwaar op de proef wordt gesteld door de onschuldige vragen van de nieuwsgierige Gamaliel. Sfar schreef een erg persoonlijke strip. Hij is zelf van joodse afkomst en net als Gamaliel verloor hij zijn moeder op jonge leeftijd.

Het tekentalent van Guibert leerden we al kennen in De dochter van de professor en La Guerre d'Alan. Sfar en Guibert zijn perfect op elkaar ingespeeld. De eenvoud, humor en emoties van het verhaal vind je ook terug in de sobere tekeningen. Zwarte Olijven is een ontwapende strip. Een verademing in deze tijden van oorlogsdreiging.

Ik kan me wel vinden in deze recensie.
Deze reeks onlangs 2de hands op een rommelmarkt op de kop kunnen tikken. Nu gelezen en is me best bevallen. Vond het zelfs spijtig dat er niet meer verhalen zijn.