Soda kan slecht slapen in een periode waarin hij een reeks moorden onderzoekt. Dan blijkt al snel dat het signalement van de moordenaar overeenkomt met hem. Doet hij vreemde dingen in zijn slaap of is hier wat anders aan de hand?
Tome heeft ons helaas verlaten, maar Gazzotti keert terug naar de reeks die hem groot heeft gemaakt, na een album getekend door zijn assistent Verlinden. Dat album wordt nu ook als buitenreeks gezien, zodat dit album de nieuwe nummer 13 in de reeks wordt. Blijkbaar ziet Gazzotti zichzelf nog steeds als tekenaar, want hij schakelde Bocquet in voor het scenario. Ik ben zelf niet bekend met zijn werk, maar hij heeft wel al een aantal titels op zijn palmares, dus een complete knoeier zal het niet zijn zeker? Althans... dat is geen garantie, er zijn enkele scenaristen die al decennia lang productief zijn en nauwelijks goed werk leveren.
Maar hier valt het allemaal goed mee. Het scenario is onderhoudend met een leuk uitgangspunt. Helaas vervalt het scenario na een tijdje in het grootste cliche uit detectieveverhalen: op het einde wordt alles uitgebreid uit de doeken gedaan en blijkt dat de lezer onvoldoende informatie had om het zelf uit te zoeken. Bovendien is in dit soort situaties vaak weinig reden om alles uit de doeken te doen. Als ik de dader was, zou ik het zo niet tot in de details uitleggen hoor! Maar ja, de lezer moet teweten komen hoe de vork in de steel zat. Maar volgens mij zijn er elegantere manieren dan deze informatiedump op het einde van het verhaal. Niet slecht dus, maar ook niet meteen het beste scenario uit de reeks.
Het tekenwerk is wat we van Gazzotti kunnen verwachten. De man verstaat zijn vak: de personages zijn consistent, hij weet goed actie en gelaatsuitdrukkingen dynamisch op papier te zetten. No notes.
Over de inkleuring wil ik wel wat zeggen. Die is van Usagi, die toch ook al even mee draait en over het algemeen goed werk levert. En hier opnieuw is het goed gedaan en in lijn met de vorige albums. Alleen... de midden tonen vallen wat te donker uit. Het is me niet duidelijk of dit een probleem is met de inkleuring, of de calibratie tijdens het drukken. In elk geval, een beetje jammer maar geen groot probleem.
Al bij al dus een onderhoudend album dat ook niet echt potten breekt. Ik hoop dat de volgende albums wat frisser aanvoelen. Maar ook: laat dat tweede album van Tome en Verlinden ook maar komen, die ontknoping zijn ze ons nog schuldig.
Geplaatst op 28/10/2024
Citeren
