De eerste cyclus van Djinn verraste me met twee volwaardige verhaallijnen die in een andere tijdsperiode plaatsvinden. Dankzij het bloedverwantschap van de hoofdpersonages blijken beide verhaallijnen sterk met elkaar verbonden. De overgangen tussen de tijdsperioden in de eerste cyclus vond ik overigens visueel en tekstueel zeer geslaagd. De verwachtingen waren dus hooggespannen bij het vastnemen van “Afrika”, het eerste album van de tweede cyclus.
Jean Dufaux verlaat daarbij het concept van de wisselende tijdsperioden. Hij richt zich nu volledig op de avonturen van Lady en Lord Nelson en hun maîtresse Jade. Zij bevinden zich in het koloniale Afrika van omstreeks 1900. De lezer krijgt in dit 5de deel opnieuw waar voor zijn/haar geld: een goed verhaal, prachtige tekeningen en een geslaagde inkleuring.
Djinn wordt soms in het hokje ‘erotiek’ geduwd. Dat lijkt me qua classificatie wat overdreven. Alsof je in een ouderwetse videotheek ergens achteraan in het rek met B-films moet zijn. OK, af en toe laat Jean Dufaux zijn fantasie de vrije loop. Het wordt echter nooit te expliciet. Dufaux bewijst met Djinn dat een streepje bloot kan samengaan met een ijzersterk verhaal. Ik houd het daarom eerder op ‘sensueel en prikkelend’. Zo klinkt Djinn toch meer zoals een A-film: intelligent gemaakt en niet te stout.
Geplaatst op 15/09/2024
Citeren
