Op de luchthaven van New York vallen honderden doden door een virusaanval. Het goedje komt uit het brein van alchemist Biancofuori en is al eeuwenoud. Lacrima Christi (de Tranen van Christus) is een vreselijk oorlogswapen als het in de verkeerde handen valt. Dat zijn dan Noord-Koreaanse handen, zo blijkt uit een flashforward op de beginpagina’s. De aanval op JFK is echter maar een voorbode van wat de wereld te wachten staat. Specialisten doen gelukkig een belangrijke ontdekking in het testament van Biancofuori. Er bestaat mogelijk een tegengif dat de alchemist met zich meenam naar de bodem van de zee? De Rechtzetter en zijn team zetten koers naar het wrak in de hoop daar het antwoord te vinden op deze vraag.
Het eerste album had me al aangenaam verrast. Liefhebbers van spionage, actie en intriges komen zeker aan hun trekken in dit album. Ondanks de vaart in de reeks (locatiewissels, flashbacks en flashforwards, actiescènes…volgen elkaar vrij snel op) gunt Didier Convard de lezer ook de tijd om de karakters grondig te leren kennen. Mijn indruk is wel dat tekenaar Denis Falque blijft worstelen met de grafische uitwerking van het hoofdpersonage, ‘Rechtzetter’ Jean Nomane. Charismatisch kan je hem alvast niet noemen. Geen evidente achternaam trouwens. Probeer dat maar eens te onthouden met alle klinkers en medeklinkers in de juiste volgorde. Dan bekken ‘Winch’ of ‘Bourne’ toch een pak lekkerder. De vertaaldienst had het ook niet onder de markt met de vertaling van het originele ‘Rectificateur’. Maar bon, al bij al is ‘Rechtzetter’ nog beter dan wat Google Translate ons voorschotelt.
Lacrima Christi omvat een handvol klassieke ingrediënten uit het genre: een mondiale dreiging, actiehelden met een kantje af, de Rooms-katholieke kerk die een dubieuze hoofdrol speelt, intriges en plotwendingen bij de vleet. Ondanks het soms moeizame tekenwerk is Lacrima Christi een dijk van een actiethriller. Het volgen waard.
Geplaatst op 18/01/2023
Citeren
