Wat een verrassende titel staat er nu in het schap van de stripspeciaalzaak! Kookboeken verkopen inderdaad wel goed maar er bestaan volgens mijn zoon toch veel lekkerdere dingen om te eten dan spinazie!
Marie-Madeleine Madac-Miremont is een alleenstaande moeder met 8 kinderen! De vader was vrachtwagenchauffeur en liet zijn vrouw en talrijke kroost plots in de steek. Blijkbaar hield het koppel wel van de letter M want behalve bij wijsneus Sarah begint elke naam met een M.
Om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen verkoopt Marie-Madeleine op de plaatselijke markt zelfgemaakte spinazietaarten. De verkoop valt redelijk tegen, maar spinazie is nu eenmaal een groente die je het hele jaar door kan kweken en oogsten en de familie kan de restjes opeten! Marie-Madeleine houdt zich recht aan de hechte band met en tussen haar kinderen.
Het leven van de familie verandert drastisch als er op een dag een DHL busje met een levering voor de deur staat. Het pakje bevat een vreemd soort kruiden, na een keer proeven besluit Marie-Madeleine om ze te gebruiken in haar taarten. Maar de kruiden blijken eigenlijk
Qat te zijn, een stimulerende drug die vooral bekend is in Somalië.
De verkoop van haar taarten volgens nieuw recept krijgt dan ook plots een ferme boost. Zeker nadat ze op televisie zijn gekomen tijdens de verkiezingscampagne van een lokaal politicus.
Marie-Madeleine lijkt haar schaapjes op het droge te hebben, zeker als de leveringen met de regelmaat van de klok blijven toekomen. Maar op een dag staan er een paar Engelsen voor haar deur met kwade bedoelingen, en dan gaan de poppen aan het dansen!
Philippe Pelaez schotelt ons een fijne verhaal voor dat zowat de kruising is tussen eigen kweek, krasse knarren en mooie zomers !
Net zoals de familie Welvaert uit eigen kweek staat de familie Madac op hun eigen naïeve manier haar mannetje met hun door de omstandigheden gedwongen onwettelijke praktijken. De sfeer van het verhaal baadt dan weer in de sfeer die Zidrou oproept in zijn familiereeks “Mooie Zomers”.
Ook de karikaturale tekeningen van Javier Sanchez Casado passen in dit plaatje, ze zijn erg levendig en lijken een mix van de stijl van Jordi Lafebre (Mooie zomers) e Cauuet (Krasse knarren). Vooral zijn expressieve gezichten maken indruk
Kortom er zijn slechtere referenties om een nieuwe reeks mee te starten! Dit smaakt naar meer!
