Op dit moment heeft uitgeverij Daedalus het zestiende album uit de fantasy-reeks ‘
Elfen’ vertaald en op de markt gebracht. Daarmee lopen we zo’n 7 albums achter op de Franstalige uitgaven. Deze reeks heb ik reeds meerdere malen uitgebreid opgehemeld (zie
https://stripinfo.be/reeks/recensies/22024_Elfen). Ik wil nu reeds meegeven dat m‘n conclusies over deze reeks, ondanks het moordende tempo van gemiddeld 4 albums per jaar, overeind blijven.
http://www.familietroch.be/STRIPINFO/elfen16a.jpgIn het kort gaat dit album over het volgende: het leger ondoden van de dodenbezweerster Lah’saa trekt naar de citadel van de Zwarte Elfen. Hun keuze: overgave of volledige uitroeiing. Hoe zal het moordenaarsras reageren? Bovendien is een leger, bestaande uit een bont gezelschap aan rassen, op weg naar de gezamenlijke vijand. Zullen ze de onoverwinnelijk geachte veroveraarster tot staan kunnen brengen?
Een gedegen kennis van de vorige albums is een absolute must om iets aan dit boek te kunnen hebben. Het verhaal dat in de eerste 15 nummers langzaam werd uitgesponnen, bevindt zich nu immers op een climax. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hier een cyclus stopt want veel van de overblijvende vragen, worden beantwoord. Dit wil niet zeggen dat het een en ander snel wordt afgehaspeld. Dankzij de omvangrijke 68 bladzijden beeldmateriaal, heeft auteur
Jean-Luc Istin voldoende tijd en plaats om alles degelijk uit te werken. Door de verschillende losse eindjes die nog moeten verklaard worden en samenkomen, blijft het tempo en de afwisseling aanwezig. De laatste pagina’s van ‘Rood als lava’ werden dan ook met een voldaan gevoel omgeslagen.
Niet getreurd echter: de laatste bladzijden (en 7 nieuwere Franstalige albums) maken duidelijk dat er nog heel wat meer te vertellen is over deze fascinerende wereld.
http://www.familietroch.be/STRIPINFO/elfen16b.jpgHet prachtige tekenwerk, of moet ik zeggen schilderwerk, brengt dit boek echt tot leven. De door
Héban ingekleurde tekeningen van
Duarte zijn, waar nodig, erg gedetailleerd en zullen je als lezer regelmatig doen stilhouden om wat meer te ontdekken. Ook de kleuren passen perfect bij het verhaal. Behalve misschien de kleuren van de elfen, meer bepaald hun gelaat, die ik -zeker in close-up- soms te vlak en hard vind. Maar dat is iets wat het lees- en kijkplezier niet deert.
Besluit: een mooie afsluiter van een verhaallijn die zorgvuldig en uitgebreid werd opgebouwd. Op naar de volgende delen...
