Bastien Vivès bestormde enkele jaren geleden het strippodium en met zijn eigenzinnige strips en tekenstijl kon hij al vlug een plaatsje veroveren. Hij trekt zich niets aan van de geldende normen en maakt wat hij graag maakt of graag zou willen lezen. Na enkele albums had hij ook al vlug zijn eigen stijl gevonden en die is nogal minimalistisch. Elke lijn is functioneel en staat in functie van het verhaal. Decors zijn redelijk beperkt want dit kan het leesritme breken. Vivès heeft dan ook een erg filmische kijk op strips.
Er zijn mensen die er niets van moeten weten; want “hij tekent zelfs geen ogen!”. Maar Vivès heeft daar een mooie verklaring voor: hij wil een verhaal vertellen, en te afgelikte plaatjes trekken de aandacht weg van het verhaal, daarom lijkt het soms alsof zijn personages geen ogen hebben. Op het moment dat het wel belangrijk is in het verhaal, dan hebben zijn personages wel ogen.
Bastien Vivès stond begin deze maand nog in het oogpunt van de storm in Frankrijk. Hij maakte er namelijk het eerste deel van de nieuwe “Porn’pop”-collectie van Glenat. “Petit Paul”, maar dit zorgde voor nogal wat commotie. Niet alleen omdat Petit Paul nogal groot geschapen is, maar vooral omdat de jongen nog maar 10 jaar is. En pedofilie is natuurlijk een gevoelig thema. Maar Bastien lijkt zich daar niet teveel van aan te trekken en blijft zijn eigenste zelve met het commentaar dat hij vooral een borstenman is en dat het maar een verhaal is. De kans is klein dat deze “Petit Paul” ooit vertaald zal worden, we zijn al blij met de vertaling van zijn vorige album “le chemisier”. De Franse titel “de blouse” dekt eigenlijk beter de lading dan wat Casterman ervan heeft gemaakt met “Zie mij”.
Sophie Arnaud is een onopvallend meisje dat in Parijs literatuur studeert, ze heeft een relatie met Thomas, maar die lijkt meer geïnteresseerd te zijn in zijn vrienden en zijn hobby’s dan in zijn vriendin. Ook op de unief is ze eerder een grijze mus, en zelfs Eva, het meisje waar ze op moet passen is meer geïnteresseerd in haar i-pad dan in Sophies gezelschap. Als Eva later op de avond moet overgeven op Sophies topje schiet de heer des huizes te hulp en geeft hij Sophie een zijden blouse van zijn vrouw.
En plots gaat de hemel voor Sophie open. De blouse accentueert haar mooie lijf wat meer en het lijkt alsof de blouse haar eigenwaarde en zelfvertrouwen een boost geeft. Ze straal direct veel meer persoonlijkheid uit, en dit slaat ook over op haar omgeving. Vreemde mannen komen met haar praten, haar prof kent plots haar naam en haar presentatie in de aula is een daverend succes. Alleen op Thomas lijkt de blouse geen invloed te hebben!
Terwijl Sophie gretig gebruik maakt van de aandacht die ze krijgt en de lusten die het bij haar opwekt, probeert ze toch de blouse terug te bezorgen aan haar eigenares.
Door de aanpak van Vivès leest dit boek van toch wel 200 pagina’s als een trein en sla je beteuterd de laatste pagina om, want eigenlijk wil je meer! Ook deze keer weet Vivès me mee te slepen in zijn universum. Misschien wat minder ontroerend dan in “een zus”, maar dit bevestigd andermaal het talent van Vivès die zijn eigen gang blijft gaan en een frisse wind laat waaien in het stripmilieu!
Geplaatst op 01/11/2018
Citeren
