Stoppen op een hoogtepunt: dat is wat sportlui, politici en andere publieke figuren maar met moeite kunnen realiseren. Men wil graag het succes laten continueren, wat in sommige gevallen leidt tot een wrang gevoel omdat de melkkoe al lang leeg is.
Des te opmerkelijker wanneer een jonge auteur een succesvolle reeks zelf tot een einde laat komen. Dat is namelijk wat Aimée de Jongh besliste met haar strookjesstrip Snippers.
Strookjesstrips zijn van alle tijden en stonden aan het doopvont van het huidige stripgebeuren, zelfs in die mate dat strookjesstrip een feitelijke tautologie is. Doorgaans betreft het korte overpeinzingen, vaak humoristisch, soms wat filosofischer van aard. Elke strook van 3 of 4 plaatjes vormt een afgerond geheel, maar soms wordt er op een bepaald thema voortgeborduurd.
Vooral in de US zagen sommige strookjesstrips het daglicht die zich wereldwijd met het predikaat "cultstrip" mogen tooien. Peanuts, Garfield, Casper & Hobbes, ze blijven herkenbaar, mede door een zekere graad van tijdloosheid.
In het Nederlandse taalgebied herinneren we ons vooral de hilarische avonturen van Biebel, waarvan Strip2000 de stroken bundelde in 11 fraaie albums. De laatste 6 jaar was er een andere strookjesstrip die het dagblad Metro opvrolijkte: Snippers door Aimée de Jongh.
In deze strookjes verhaalt de Jongh hoe het leven eruit ziet voor een jong volwassene met haar roommate Stef. Strip2000 gaf ook hier 8 albums uit alvorens het loodje te leggen. Het negende album wordt nu uitgegeven door Uitgeverij L. Het album ziet er nagenoeg identiek uit en past daardoor naadloos in de reeks in je boekenrek.
De humor is weer vlijmscherp maar ook vertederend en brengt alles wat een strookjesstrip moet hebben. De Jongh schuwt de zelfspot niet, wat zeer relativerend werkt. Enkele gags zijn tijdgebonden, ook enkele verwijzingen naar (Nederlandse) politiek zullen de tand des tijds waarschijnlijk niet overleven. Maar al bij al krijg je een beeld van wat er in onze maatschappij leeft en wat jongeren bezighoudt.
Aimée de Jongh heeft zelf besloten met de reeks te stoppen om zich op andere projecten te kunnen werpen. We kunnen dat alleen maar toejuichen. Met De terugkeer van de wespendief en Reborn bewees ze al ook het meervoudig gelaagde graphic novelgenre en een futurisctische avonturenstrip aan te kunnen. Hierbij past ze haar tekenstijl telkens aan aan het genre. Bij Snippers blijft deze eenvoudig en quasi karikaturaal.
Het laatste album in de reeks is extra dik om alle strookjes die verschenen te kunnen bevatten. Gelukkig is er ook een Life after Snippers, zoals de Jongh in een afsluitende paginalange bekentennis doet. Met toch een traan van weemoed...
Ja, Aimée, het was mooi! Dank je wel!
Geplaatst op 05/04/2018
Citeren
