Met ‘Het hol van de basilisk’ verschijnt na vijf jaar eindelijk een nieuw deel in de komische stripreeks Kaamelott, en pikken we de draad op waar die bijna vijf jaar geleden met ‘Tegenaanval op Carmelide’ door scenarist en tekenaar werd achtergelaten.
Hoewel, ‘de draad oppikken’ mag je bij Kaamelott niet al te serieus nemen. Elk verhaal staat min of meer op zich, en er is doorheen de reeks weinig of geen verhalende evolutie. Dat is ook niet de bedoeling. Kaamelott is op dat vlak echt anders en in elk geval heel wat luchtiger dan de meeste andere ridderreeksen.
In dit deel dalen koning Arthur en zijn tafelridders in het kader van een nieuwe queeste op hun kenmerkende tumultueuze, kolderieke en driftige wijze af in de diepste duisternis van een mysterieuze spelonk. Zoals voorheen in de reeks vormen de meest simpele handelingen bij het kleurrijke gezelschap ook nu weer aanleiding voor uitgesponnen en onzinnige discussies, algehele verwarring, of verwijten en verwensingen heen en weer. Dit is kenmerkend voor de reeks, en vormt zowel haar grootste kracht als haar grootste zwakte. Wie geduld kan opbrengen voor de kostelijke dialogen, en de humor ervan weet te appreciëren, zal ook dit laatste deel weer weten te smaken. Wie echter vooruit wil met de geit, zal zich aan de lichtgeraakte en twistzieke karakters en hun aperte gebrek aan vooruitgang in het duistere labyrint wellicht eerder ergeren.
Absurde humor, slapstick en het voortdurende verbale steekspel tussen de personages zijn sowieso veel belangrijker in deze reeks dan het verhaal. Dit deel in het bijzonder echter heeft verhalend wel erg weinig om handen, maar dat staat een vlotte lezing in het geheel niet in de weg. Er is genoeg spanning en mysterie aanwezig, al ontbreekt het in dit deel dus nog meer aan actie dan gewoonlijk.
Het tekenwerk haalt zonder twijfel hetzelfde hoge niveau als in de vorige delen, en laat niets te wensen over – al is het eerder functioneel. Hier en daar valt er wat te bewonderen, maar over het algemeen staan de tekeningen in functie van het scenario en de dialogen. In de vorige delen waren er meer fantastische elementen en vergezichten aanwezig om zich aan te vergapen, dan in deze eerder claustrofobische episode.
Kaamelott valt moeilijk te beoordelen. Het is vaak een kwestie van voor- of tegenstanders. Dat zal met dit deel zeker niet veranderen. Wat wel veranderd is ten opzichte van de vorige episodes in de reeks, zal je aan het einde van het album merken. Ik ben alvast benieuwd naar het volgende deel, dat hopelijk niet al te lang op zich laat wachten.
Geplaatst op 23/02/2018
Citeren
