Batman is toch door en door Amerikaans? Dat is toch één van de basiskenmerken van wie en wat hij is. En dan geef je Batman toch niet zo maar in de handen van een Europeaan? Wel als je Enrico Marini bent, lukt het toch om Batman in handen te krijgen. Is het nu omdat ik mijn achterhoofd weet dat een Italiaan er mee bezig geweest is of is er echt een Europeaans toetsje aan gegeven? ... In ieder geval, dit is een geweldig verhaal dat veel elementen van de Amerikaanse Batman behoudt maar er toch ook een eigen sausje weet over te smijten. De held is immers iets minder perfect en niet altijd goed in dit verhaal en voelt daardoor echter aan. Maar het vieze, vuile, donkere van de Amerikaanse strips zit er hier wel diep in. Een zeer geslaagde combinatie dus.
Toch even in gaan op het verhaal: Bruce heeft een kind, nou ja wellicht.. enfin, misschien. Maar net dat kind wordt door de Joker ontvoerd en de Joker staat nu niet bekend voor zijn lichthandige aanpak van zaken. Batman is bijgevolg lichtjes geïrriteerd op zijn zoektocht naar Alina, zijn mogelijke dochter. Dit wijkt al af van de standaard Batman, die zelden te ver gaat, maar het is vooral Bruce die een eikel kan zijn en dat hebben we nog niet veel gezien.
Naast het leuke, tevens spannend verhaal, zijn ook de tekeningen om je vingers en duimen van af te likken. Zoals reeds gezegd het duistere zit overduidelijk in de tekeningen. Gotham is nog steeds de stad die meer nacht kent dan dag. De groezeligheid en het verval zijn alom present, maar toch weet Marini een zekere flair in de tekeningen te steken. Voornamelijk de personages krijgen een nieuwe look, eentje die hen vol energie steekt en hen dus jonger en dynamischer over het blad doen bewegen. Hierdoor wordt het zwartgallige verhaal en achtergrond gecounterd, ja zelfs overbluft. Dit oogt en voelt warmer aan dan ik gewoon ben bij Batman.
In het kort: zeer aangename verrassing, aanrader!
Geplaatst op 28/01/2018
Citeren
